Studia Islandica - 01.06.1989, Page 166
164
ne Hypothesen aufgestellt.10 Das Buchlein hat vielleicht mit
Hálfdan svarti begonnen und - wie Fagrskinna und Heims-
kríngla - mit Ereignissen um 1177 geendet.
Ansonsten weist die Schrift, wie auch die beiden lateini-
schen Chroniken, eine deutlich kirchlich-religiöse Tendenz
auf.11
2. Quellen
Die Frage nach den Quellen des Ágrips ist eines der meist-
diskutierten Probleme der Königssagaforschung. Der Verfas-
ser selbst druckt sich sehr unbestimmt aus, wie z.B.: „sumir
kylluðu“,12 „svá er sagt“,13 „sem margir segja“,14 „segja eigi
allir einum hætti, sumir kenna/.../Sumir segja/.../trúa því
flestir",15 „sumir kalla“,16 „sumir geta“,17 „sumir segja“,18
„segja sumir/.../sumir synja“.19 Man nimmt im allgemeinen
an, die Quellen seien sowohl múndlich wie schriftlich gewe-
sen.20 Unklar ist, inwiefern es sich dabei um norwegische oder
islándische Tradition handelt. Im folgenden soll vor allem das
Problem der islándischen Quellen erörtert werden.
A. Skaldengedichte
Was die Skaldendichtung betrifft, weist das Ágrip insge-
samt sieben Verse auf, von denen fúnf als Beweis oder Bestá-
tigung dessen dienen, was gesagt wird, und zwei als Teil der
Erzáhlung fungieren.21 Es handelt sich hier um zwei anonyme
Halbstrophen,22 eine davon aus dem sonst unbekannten Ge-
dicht Oddmjór, drei zweizeilige Verse23 und zwei Strophen
von Sigvatr Pórðarson24. Uberdies nennt der Verfasser das
Háleygjatal des Eyvindr skáldaspillir, zitiert aber keine Stro-
phen daraus.25 Man hat auBer der von Sigvatr angefúhrten
Dichtung noch auf andere islándische Skaldenlieder hinge-