Úrval - 01.12.1943, Page 45
EKKERT RÚM 1 GISTIHÚSINU
43
skal biðja hana að líta til þín.
En gættu þess að fara ekki ein
út á strætin."
,,Mér er óhætt,“ svaraði hún.
,,Mér gerir enginn mein.“ Því
að hér var vanfærum konum
sýnd sérstök umönnun. Stjórn-
in lét sér annt um börn. Þau
áttu að fara í herinn síðar meir.
„Ekki börnin okkar,“ sagði
Jósep háðslega.
Þau höfðu sig lítt í frammi,
hiýddu lögum landsins og fóru
óvíða, þessar tvær mannverur
úr millistéttinni. Ægileg tíðindi
voru að gerast, en María vissi
að ekkert myndi koma fyrir
þau hjónin eða barnið ófædda.
Það vissi hún. Það hlaut svo
að vera.
Hún hafði nóg að sýsla. Það
þurfti að taka til í tveim her-
bergjunum, kaupa í matinn,
elda og sauma. Erfiðast var aði
kaupa í matinn, því að fara
þurfti búð úr búð til að ná í ör-
lítið af smjöri, egg handa Jósep
eða smá-kjötbita, þótt seigur
væri. Hún var oft dauðþreytt,
þegar hún kom heim og hafði
staulazt upp þrjá stigana upp
í íbúðina þeirra. Þá stóðu svita-
dropar á enni hennar og vörum,
og hún dró andann þungt, þótt
hún væri ung og hraust. En það
var yndislegt að geta sýnt Jósep
kökuhleif eða kjötbollu að
kvöldinu, en einkum þó ef hún
hafði getað komizt yfir veru-
lega gott smjör. Á föstudögum
reyndi hún allt hvað hún gat að
ná í fugl, hversu horaður sem
hann væri, eða bita af nauta-
kjöti eða lambi, því að föstu-
dagurinn var dagurinn fyrir
hvíldardaginn. Sjaldnast tókst
henni þetta, en þeim mun dá-
samlegra var það, þegar hún
kom másandi upp stigana sína
með herfangið.
María hafði saumana sína í
körfu og hafði jafnan hreina,
hvíta dulu yfir henni. Sauma-
skapurinn óx jafnt og þétt.
Ekki vissi Jósep, að oft hafði
kona hans neitað sér um há-
degismat, til að geta lagt þá
aurana við fatasjóðinn. Stund-
um tók Jósep saumana af henni
og skoðaði þá. Litlu flíkurnar
sýndust ennþá minni og óveru-
legri í stórum og vinnulúnum
höndum hans. Hann hló, þegar
hann skoðaði barnafötin. Það
var alveg ótrúlegt, að nokkur
mannvera gæti verið svo smá-
vaxin, að hún kæmist í þessi
smágerðu klæði. En í miðjum
hlátrinum hætti hann stundum
og starði á konuna. Þá hlust-
o*