Úrval - 01.12.1943, Page 99
LEYNISTARFSEMI I PARlS
97
Þjóðverjinn svaraði kurteis-
lega, en það var háðsbros á
vörum hans:
„Þá leið förum við, frú. Þér
farið aftur til Parísar.“
Við ókum út á þjóðveginn.
Mörgum stundum síðar, er við
vorum orðnar úrvinda af
þreytu, námum við staðar við
veitingahús; en veitingamaður-
inn, sem stóð í dyrunum, band-
aði okkur burtu. „Ég hefi ekk-
ert handa ykkur. Millión manns
hefir farið hérna hjá seinustu
tvo daga.“
„Við gerum okkur að góðu
að fá tebolla,“ sagði Kitty og
brosti yndislega. Svo fór hún
inn í veitingastofuna og settist.
Þetta hreif. Veitingamaður-
inn lokaði dyrunum, og kom.
ekki einungis með te, heldur
líka pylsu og ost.
„Þér eruð enskar,“ sagði hann
ákafur, „þér getið gert mér dá-
lítinn greiða. Það er maður hjá
mér, sem talar ensku. Verið svo
góðar að segja honum, að ég]
geti lent í klípu, ef hann verður
hérna áfram . . . mér þykir það
mjög leitt.“ Því næst sótti hann
hávaxinn, ungan mann, sem
klæddur var í leðurjakka utan
yfir hinn grábláa búning enskra
flugliða.
Pilturinn kvaðst heita Will-
iam Gray. Hann hafði verið
skotinn niður yfir Dunkirk og
ekki tekizt að komast um borð
í skipin, sem fluttu enska her-.
inn heim til Englands. „Ef þér
vi.ljið gera svo vel að biðja þenn-
an náunga að útvega mér borg-
araleg föt, þá get ég séð mér
farborða,“ sagði hann í afsök-.
unarróm.
Kitty þýddi setninguna.
„Hvaða vitleysa!" hrópaði
veitingamaðurinn. „E!f hann er-
í borgaralegum fötum, skjóta
Þjóðverjar hann sem njósn-
ara. En ef hann er í einkennis-
búningnum, verður farið með
hann eins og hvem annan stríðs-.
fanga.“
Gray sat kyrr andartak. Svo.
stóð hann upp og brosti vand-
ræðalega.
„Það er bezt að ég hafi mig
á burt og komi ekki neinum í
bölvun. Viljið þér gera svo vel
að spyrja veitingamanninn, hve-
mikið ég skuldi?“
„Ég kleip Kitty í handlegg-
inn. „Láttu hann ekki fara,“
hvíslaði ég, „sérðu ekki hvað.
hann er nauðalíkur Irving bróð-
ur, þegar hann var um tvítugt.11
Kitty hafði þekkt bróður minn
vel. „Bíllinn okkar stendur