Úrval - 01.12.1943, Side 114

112
ÚRVAL,
París, sem myndi verða tilbúin
eftir vikutíma.
Ungi presturinn lokaði aug-
unum andartak. „Þér eruð eins
og svar við bænum mínum.“
Lawrence Meehan hafði náð
skjótum bata undir handleiðslu
læknisins og útlit var á að
hann myndi innan skamms
verða ferðafær. Við vorum bún-
ar að ráðgera að láta hann
fylgjast með Burke. Vinur Hen-
ris í lögreglustjóraskrifstofunni
hafði útvegað okkur talsvert af
óútfylltum fararleyfum, sem
við gátum notað eftir geðþótta.
En einn morgun kom tilkynning
um það í blöðunum, að dauða-
refsins lægi við því að hjálpa
enskum föngum til að flýja.
,,Ég verð að fara til Libourne
og hitta Tissier strax,“ sagði
Kitty. „Ég er hrædd um að þessi
tilkynning dragi úr honum
kjarkinn."
En þar sem við höfðum vega-
bréf fyrir báða flóttamennina,
sem hjá okkur dvöldu, þá ákvað
hún að taka þá með sér. Þegar
hún kom aftur, átti hún ekki
nógu sterk orð til að lofa Tissi-
er.
„Burke og Meehan eru komn-
ir yfir landamærin heilir á
húfi,“ sagði hún. Tissier er
gæðakarl. Þegar ég minntist á
dauðarefsinguna, hrækti hann
út úr sér. „Ég var í síðasta
stríði," sagði hann, „og ég hefði
getað verið dauður þúsund sinn-
um. Nú hefir skollið á annað
stríð, og ég er enn þá lifandi.
Ég álít, að mér verði ekki kom-
ið fyrir kattarnef úr þessu.“
Kitty skrifaði séra Christian
þegar í stað og sagði honum að
undirbúningi að samskotunum
væri lokið, og eftir nokkra daga
kom hann heim til okkar með
fjóra hermenn. Er þeim höfðu
verið útveguð fararleyfi, fóru
þeir með kvöldlestinni til Li-
bourne.
Tissier átti að láta okkur vita,
þegar hermennirnir væru komn-
ir fram, en tveir dagar liðu án
þess að við fengjum orðsend-
ingu frá honum. Við vorum
orðnar smeykar um að eitthvað
hefði komið fyrir, þegar Tissier
kom allt í einu sjálfur heim til
okkar.
„Þið gerðuð slæma skyssu,“
sagði hann f ormálalaust. „Fram-
vegis megið þið ekki senda her-
mennina án þess að þeir hafi
fylgdarmann, sem er skjótur til
svars — á frönsku.“
Það var hreinasta mildi að