Skírnir - 01.01.1870, Qupperneq 78

78
FRJETTIR.
Frakkland.
J>ýzkalandi, í Vestnrheimi og nú seinast á Spáni, er hann líkti
viS rústir eptir húsabruna, Jar sem eldurinn fælist niSri og gysi
þegar upp aptur, ef eigi yrSu hafSar á öllu góSar gætur. Mönn-
um fannst svo mikiS til um röksemdaleiSslu Darus, um stillingu
hans og um skörulegan og snjallan framburS, aS jafnvel sumir af
enum ákafari af lýSvaldsmönnum lofuSu ræSuna, og Jules Favre
sjáifur var i þeirra fiokki, eSur öllum þorra þingmanna (236
móti 18), er þótti fullræSt um máliS, og jatuSu meS því, aS nú
skyldi viS svo búiS standa. Eptir þetta befir ekkert orSiS af
samdrætti enna „yztu“ flokka, en sumir þeirra, er framan af
voru yzt „vinstra megin“ (t. d. Thiers og fl.) hafa dregizt í ytri
eSa „vinstri“ deild miSflokksins. Hinsvegar hafa apturhaldsmenn
reynt aS draga „hægri“ handar liSiS i fastari fylking móti stjórn-
inni og koma henni í klýpu í sumum málum. I öldungaráSinu
er og- alldrjúgur flokkur, sem ekki er meS öllu ánægSur meS
þaS, sem gerzt hefir, og sem uggir, aS fulltrúaþingiS vaxi þeirri
deild yfir höfuS. Hjer hafSi Ollivier álíka góSan sigur og Daru
í fulltrúadeildinni, er hann var spurSur nm stjórnarstefnu ráS-
herranna innanríkis. Hann kvaS ráSherrana þess albúna, aS ganga
til bardaga viS alla fjandmenn lögbundins frelsis, „en“, sagSi hann,
„vjer verSum ekki aS eins aS berjast, vjer verSum aS vega oss
sigur í hönd, meSan vjer fylgjum því fram, er fer aS óskum og
álitum alls almennings. Á byltingamönnum skulum vjer og sigrast
meS einbeittri vörn í hvert skipti sem þess gerist þörf — en
aldri meS því aS hverfa á apturhaldsleiSina!“. — Svo opt liefir
veriS breytt um stjórnarform á Frakklandi, aS margir hafa enn
litla trú á aS hin nýja skipun nái stöSugu og föstu fari, en þaS
virSist þó vera bæSi víst og satt, aS allir beztu menn þjóSar-
innar, allur þorri alþýSunnar í hjeruSum og hjeraSaborgum, og
keisarinn sjálfur bera bezta traust á, aS öllu reiSi nú af til
friSar og góSra heilla. AS þvi keisarann snertir, mátti ráSa
þetta af orSum hans (til forseta fulltrúaþingsins) á nýjársdag,
er hann kvaSst ganga öruggari mót ókomnum tímum, eptir þaS
aB hann hefSi „skipt ábyrgSinni11 milli sín og þingsins. Sjer
færi, sagSi hann, sem þeim manni, er eptir langan veg um far-
inn legSi af sjer nokkuS af byrSi sinni; „hann verSur viS þetta