Skírnir - 01.01.1870, Síða 169
Tyrkjaveldi.
FBJETTIR.
169
þeim hallargarS í brúSkaupsgjöf. Jarlinn er bæði stjórnsamnr og
kjarkmikill, en hann á ónæSissamt ríki og erfitt að stilla viSur-
eignir flokkanna. þjóSernismenn hafa illan augastaS á öllum út-
lendum mönnum, einkanlega þjóSverjum, og finna aS því, aS
jarlinn fari of mjög aS þýzkum siSum1. Hann hefir gengiS vel
eptir járnvegalagningum, en hitt likaSi Rúmenum illa, aS hann
hefir selt Jau fyrirtæki í kendur prússneskum auSmanni (Strouss-
berg, er getiS er í Belgíuþætti), og kalla nú illa meS þaS fariS,
„er hramsaS sje af fólkinu og í jpess sveita til fengiS". Fyrir
skömmu tóku kaupmenn í Bukarest sig til og færSu Karli bænar-
skrá og báSu hann líta glöggvar eptir misferlum stjórnarinnar,
töluSu ura mútugjafir, óbærilega skattabyrSi, fjárútausturinn til
járnbrautanna, og svo frv., og kváSu svo búiS eigi mundu hlýSa.
Jarlinn á aS hafa svaraS þeim stirt og reiSuglega, og sagt, aS
þeim færist illa, er þeir skiptu sjer af stjórnarmálunum, „og
endirinn verSur“, sagSi hann“, aS þiS fariS allir á bausinn og
verSiS gjaldþrota". SíSan (í aprílmánnSi þ, á.) kom grein í
blaS meS mestu meiSingaryrSum jarlinum til handa. RáSberrarnir
vildu láta taka blaSstjórann höndum, en löggæzlustjórinn óhlýSn-
aSist boSinu og var hann þá rekinn frá embætti. Um sama
leyti þóttust menn hafa uppgötvaS fullkomiS samsæri móti jarl-
inum, en oddvitar þess eiga aS hafa haft í ráSi, aS kveSja Kúsu
jarl aptur til valdanna. þegar seinast frjettist, hafSi jarlinn tekiS
sjer nýtt ráSaneyti (undir forustu þess, er Ghika heitir); og kváSu
blöB Rúracna hafa sagt, aS þeir menn mundu ætla aS ganga ein-
beittlegar á móti þjóBernisflokkinum.
•) Jarlinn hefir nokkra prússneska menn við hirð sina, og meðal þeirra
var ^stallmeistarinn”. Fyrir nokkrn síðan var hersýning haldin, og
urðu fylgiliðar jarlsins — meðal þeirra ráðherra hermálanna — að
biða nokkra stund cptir honum fyrir þá sök, að hestar hans komu
eigi á tiiteknum tirna. Fyrir þetta veitti ráðherrann stallmeistaranum
ámæli, en hann kvaðst að eins vera i húsþjönustu jarlsins, og hann
mundi hjer einn eiga nm að vanda. Ráðherrann vjek sjer þegar að
jarlinum, og kvaðst eigi vilja standa fyrir hermálunum, nema að hann
Ijeti prússneska manninn fara úr þeirri þjónustu. Jarlinn vann það
þá til friðar, að gera að orðnm hans.