Norðurfari - 01.01.1849, Blaðsíða 140

WORBURÍARI.
142
verið að búa sig undir að steypa stjórn Guerazzis, og tilefniS
fengu þeir bráðlega meS því, að nokkrir fullir dátar hans gjörðu
af sjer óskunda og vöktu dspektir. jiá reis upp allur almenningur
og kallaSi aptur ‘‘Leopold góða,” en afsetti Guerazzi og hans
stjórn; þó var honum ekkert mein gert því hann hafði aldrei
farið að með ofsa eða obbeldi meðan hann hafði ráðin. Leopold
auðnaðist með þessu móti sú gleði að vera heimkallaður af velvilja
þegna sinna, en þó hikaði hann nokkra stund að snúa aptur, og
það er fyrst nýlega sem hann er heimkominn til Florenz. Strax
og hann var búinn að taka við stjórn fyrirgaf hann opinberlega
öllum, sem móti sjer hefðu talað og skrifað í fjærveru sinni, og
kvaðst “einungis ætla að láta sjer nægja þá hefnd, sem góð með-
vitund veitti.” Hann lofaði og fastlega að halda uppi hinni frjálsu
stjórnarskipan, sem hann áður hafði heitið, og menn þurfa varla
að efast um að hann muni efna orð sin — væru ailir höfðingjar
eins einlægir og hann þá færi mart betur enn fer, og mikið af
því blóði, sem nú verður að renna frelsisins vegna, og því miður
opt til ónýtis, mundi þá verða sparað.
En páfanum gekk ei Vains vel að ná aptur ríki sínu. Hann
varð á endanum öldungis að selja forlög sín í hendur erlendum
stjórnum, sem fúsar voru á að nota sjer af þessu tækifæri til að
bæla niður alla frelsishreifing. Ferdinandur Neapels konungur var
hinn fyrsti sem bauðst til að hjálpa honum, og innsetja hann
aptur í Eóm með hermönnum og fallbyssum — en hann þurfti
þá að snúa sjer í aðra átt. Sikileyingar sögðu upp griðum um
sama leiti og Karl Albert, og hið fyrsta, sem “skotkonungurinn”
nú varð að gera, var að snúa sjer móti þeim og reyna að brenna
nokkrar borgir. Herliði hans tókst líka vonum bráðar að ná
Catania og Syracusæ QSiragosaJ, og Mierolawski, sem hafði boðið
Sikileyingum þjónustu sína, gat ei varið þær. J>ó þessi tjón ei
sýndust svo háskaleg að allt þyrfti nú undir eins að vera úti, þá
missti þó stjórnin í Palermo undarlega fljótt allan hug og sleppti
hverri lengri mótvörn. Ruggiero Settimo og þeir, sem helzt voru
riðnir við stjórn uppreisnarinnar, forðuðu sjer útá hið enska gufu-
skip Bull Dog og komust til Malteyjar, enn öll Sikiley gekk aptur
á vald Fcrdinandi. jjetla voru allt önnur endalok enn menn með
rjettu máttu búast við, eptir því hvernig Sikileyingar höfðu varist
fyrra árið, en Neapels konungi kom þessi flýtir vel í hag, því nú
gat hann óhultur snúið liði sinu móti Róm. Jiar hafði þingið
valið sjer þriggjamannastjórn þegar 'hættan færðist nær, og falið
henni á hendur að verja landið með hverju móti, sem hún bezt
gæti: Triumviri voru þeir Mazzini, Armellini og Saffi,
en Garribaldi, nokkurskonar ítalskur Væringja höfðingi tókst á
hendur að verða fyrir liði Rómverja. Stjórnin sendi hann þá og
strax á móti Neapels konungi þegar hann með lið sitt var kominn
yfir rómversku landamærin í Apríl, og honum tókst líka fljólt að
rcka Ferdinand heim aptur í ríki sitt. En þá rcis upp annar verri