Norðurfari - 01.01.1849, Blaðsíða 85

FRELSI3 IIREIFITÍGARTÍAR.
87
hún látiS Ferdinand taka sjer nýtt ráðaneyti 19. Júlí, sem henni
var hlíínara enn hitt. Helztu menn í því voru Wessenberg
barðn, ráðgjafi keisarahússins og fyrir utanrikis niál, og Latour
greifi, herstjðinarráðgjafi. fiessir menn gjörðu nú allt, sem þeir
gátu til að koma öllu í hið gamla horf aptur og álitu það hina
helgustu skyldu sína að fyrirlíta alll, sem þjððirnar vildu cf það
væri gagnstætx vilja hirðarinnar, og styiktust þeir alltaf meir og
meir í heimsku sinni við fregnirnar um að Radetzky fór að ganga
vel í Italíu. fiingmenn mölduðu reyndar á móti þeim eins og
þeir gátu eptir að þeir höfðu tekið til starfa sinna, en ráðgjafar
undu sig úl úr öllu með vjeliim og prettum eða hirtu ei um hvað
hinir sögðu, og það var hvorki meðal Itala, Slafa nje jþjððverja,
sem bani Austurríkis átti að rísa upp þetta sinn. Hirðin átti
annarstaðar að hitta fyrir þann mann, sem fær væri um að sýna
henni í báða heima, og með rjettvísi sinni og dygð ónýta öll
svikaráð hennar. fiessi maður er öðlinsurinn Loðvík Kossuth
á Ungveijalandi, og er þeim tíma ei illa varið, sem vjer eyðum
til að segja frá honum og landi hans, sem hingað til hefur verið
of ðkunnuet i Evrópu.
Ungverjalanð, þar sem nú er verið að berjast um hvort þræl-
dðmur eða frelsi skuli framvegis ríkja á meginlandi Norðurálf-
unnar, er eitthvert hið fegursta land hennar og —
“Dóníí stríð ineð sleynifliíðoin
Strpymir yfir vintreu aeima.”
Jijððin, sem byggir það er áaæl 02 göfua þjóð sem æ hefur haldið
siðum feðra sinna, og í landi hennar hefur harðstiórn aldrei getað grðið.
Um sama leiti, sem Ingólfur fyrst nam land á Islandi, kom Arpad
höfðingi með Magyara sína að austan, þaðan sem allt var í dimmu
og myrkri um þær mundir. fieir stökktu burtu Slöfum. sem
bjuggu fyrir í landinu, upp til fjalla. en settust sjálfir að á sljettlend-
inu við Theiss ogDóná, beittu þar hjörðum sínum eg tömdu hesta
sína á fljötsbökkonum. Fyrir þeim voru margir smáhnfðingjar,
sem þó kusu sjer einn aðalhöfðingja allir; og hver maður, sem sverð
átti og kunni taumhaldið, var göfueur, þaðer að segja næslum því aliir;
hinir voru frjálsir hermenn. Um þessar mundir voru Magyarar meir
fyrir hernað enn vinnu, 02 þesar þeir þurftu einhvers með sóttu
þeir það inn í miðt þýzkaland á hestum sínum og hleyptu svo
til baka. Hinn þýzki keisari Heinrekur I. var þeim skattskyldur
í 9 ár unz hann loks vann þá við Mcrseburg 933 og losaðist við
skattinn; hafði hann í öll þau ár, sem hann var þeim skattskyldur
verið að útbúa og æfa riddaralið sitt. því það var hinn einasti
vegur lil að sigrast á reiðmönnum ðlagyara, og kom hann þeim
þvl ðvart í þessu tilliti. Síðan komu þeir þð aptur 955 og sett-
ust um Augsburg, en Otti mikli kom að þeim með óvígan her
og hrakti þá aptur yfir Lech og heim; kom það einkum af því
að þeir strax í upphafi höfíiu mætt sig og hcsta sina á því að
synda yfir ána, svo var mikill vigamóður ( þeim að ráðast á fjendur