Norðurfari - 01.01.1849, Blaðsíða 96

!*8
KORBURFARI.
“Blakkneskir málafærzlumenn me5 svarta silkihetti, prótopdpar'
með uppmjó mítur á höföi og mikinn kamp , bojarar i austrænum
búningi, djarflegir ungverskir sýslumenn og skrítilega klæddir
fyrirmenn, og Szekla höfðingjar í sauðargjærum riðu kappreið
15000 saman um vellina við Balasfalva (Blasendorf), og þutu
með brugðnum sverðum fram að ræðustaðnum.” Nú var ekkert
fyrir Saxa að gera annað enn að láta undan, og 30. Maí var
sameiningin viðtekin á þinginu í Clausenborg, og síðan samþykkt
af Ferdínandi konungi. En Saxar, sem eru sömu þjtíðar og
hirðhyskið, hættu þtí ei að ginna Blökkumenn, scm i raun og veru
voru latir og hirðulausir nú eins og endrar nær og sttíð hjer-
umbil á sama hvar megin lá; og hirðin hafði líka látið herstjtír-
anum þar í landi Puchner hershöfðingja, sem nú eiginlega áttí
að hlýða Ungverja stjtírn einni, koma þau boð á laun, að hann
skyldi espa Blökkumenn til uppreisnar, og heita þeim styrk
sínum í leyni ef á þyrfti að halda. ýretta gjörði hann nú líka,
og þegar velja átti til þingsins í Pesth gjörðu Btökkumenn upp-
reisn í blindni, án þess að gá að því að þeir hefðu lent aptur í
sömu rjettarlausu vesældinni sem áður ef Austurríkismenn hcfðu
sigrað. Stríðið í Sjöborgaríki var sannarlegt þjóðastríð, því þar
sem tveir menn sinn af hverri þjóð bjuggu á sama bæ myrti
hver annan, og t. d. var það í einu magyörsku þorpi, sem Blökku-
menn þyrptust utan að og brenndu og drápn mennina, að cnginn
var orðinn eptir nema presturinn einn Hann forðaði sjer upp á
kyrkjuturninn og skaut þaðan á þá sem voru að ofsæka hann,
meðan púðrið entist; en þegar hann var búinn að skjtíta síðasta
skoti þá hafði hann ekkert vopn til að verjast með eða bana
sjálfum sjer, og tók það því til bragðs að hengja sig undir veð-
urvitanum heldur enn að falla í höndur fjanda sinna. Mörg lík
voðaverk voru þar unnin, en hirðhyskið í Innsbruck gladdist mjög,
því nú urðu Magyarar að eyða kröftum sínum til að buga þessa
uppreisn. fiað hafði trúlega fylgt reglu Metternich’s: divide et
impera, og ætlaði sjer að uppskera ávextina af hinni svívirðilegu
aðferð að espa þjóð móti þjóð, fátæka mtíti ríkum og alþýðu móti
höfðingjum, ekki til að betra kjör hennar en til að niðurlægja þá.
En þó var hirðinni þetta ekki nóg, og hún þurfti að reyna til á
fleiri stöðum ef hún átti að hafa nokkra von um að Iama afl Magy-
ara, og reisa upp einvaldið aptur á rústum þjtíða ur mannabeinum.
Af þjtíðum þeim, sem á Ungverjalandi búa/- eru Magyarar
reyndar ekki helmingurinn, en þeir eru þtí fjölmennari enn nokkur
ein fyrir sig, og hafa alltaf verið hin drottnandi þjóð og hin menn-
* Svo eru kallaðir yfirprestar ineð mönnum af grisk-katólskri trií, en
pópar eru sjfJlfir prestarnir kallaðir.
** Jöfnuður inilli þjúða á Ungverjalandi er hjerumbil þessi: af milli 13 og
14 in'II. manna eru riímar 5,3(K)000 Magyarar 1 iniðju landiiiu, 1 inill.
Þjúðverjaá við 0£ dreif og i borgonuin, rúm 40U000 Hússinar norðaustan
til og n*r því 3 inill. í* 1 o v a k a norðan og norðvestan til í landinu, þáKróatar
Í suðvestur hortiinu 800(XX) os 1,8(XX)00 Serba fyrir austan og sunnan þá í
herhjeröðonum, Slavoníu, Baranya og Bacs þingi, og inesta hluta Banat-