Norðurfari - 01.01.1849, Blaðsíða 146

118
NORBUBFARI.
hana verða að sannleika; að koma til manna, sem n<5g áttu með
að verjast öðrurn fjendum sínúm — spánska stjórnin hafði líka
sent Cordova hershöfðinga með herflokk til þess að hjálpa
Neapels og Austurríkismönnum til Jiess aptur að innsetja Pius á
stól hins heilaga Pjeturs — og svipta þá svo undir jlirskyni vináttu
hinni einustu frelsisvon .— það er og verður níðingsverk. En hvernig
gátu menn þó búist við öðru af mönnum, sem eptir að hafa
steypt Louis-Philippe, þó enn halda hinum ólánsama Abd-el-Kader
í dýflissu, og ganga á öli heit sín? —Siguróp Frakka yfir að hafa
unnið hinn hlekkbundna rómverska örn, er nú og í sjálfu sjer eins
viðbjóðslegt og gleðilæti þúsunda þúsunda Xerxesar á gröfum
hinna föllnu Spartvcrja í Laugaskarði. Frægðin er engin og
sigurmn meiri sigur fyrir hina unnu enn sigurvegandana sjálfa,
því Italir hafa nú lært að þekkja Frakka og hata þá. J>að kann
síðar meir að verða þeim að góðu, því það mun æfinlega affarabetra
fyrir þjóð, sem vill vera frjáls, að hafa þá fyrir óvini enn vini
— þá fer hún að minnsta kosti ekki að herma eptir þcim.
Og heimurinn má því í raun og veru hlakka yfir öllum þess-
um níðingsverkum, að, þó aldrei verði annar árangur af by 1—
tingonum, þá er það þó mikið að hið falska frelsisskin er horfið
af Frökkum, og þeir hafa sýnt sig eins og þeir í raun og veru
eru, hið sama arma fólk sem þeir voru á dögum Loðvíks XIV.
og æfinlega hafa verið nema í gömlu byltingunni. Og þetta blind-
aða fólk dirfist þó að kalla sig frjálst, þar sem siðaspillingin er svo
mikil að þeir, sem til þekkja, hafa litla von um að því verði við-
hjálpað. Parísarborg er, hvað heldra fólki við víkur, full af skeyt-
ingarleysi um allt nema glaum og glis og svik —• verri enn hin
mikla hórkona Babylon ! — og spillingin er þar svo mikil að það
þykir ei skömm að lýgi eða nokkrum öðrum glæp, cn einungis að
roðna yfir þeim. Allir ráðgjafarnir vissu prýðilega að í Róm var
miklu betri regla og minni kúgan enn í landi sjálfra þeirra, en
þó bligðuðust þeir ei að segja að þeir sendu lið til að frelsa hana frá
óstjórn, og þingið samþykkti af því þeir höfðu nóga óskamfcilni
til þess ei að láta koma hik á sig meðan þeir voru að ljúga.
Menn segja að á Frakklandi geti enginn viðhaldist úr því hann
sje búinn að gera sig hlægilegan (nefnliega í framgöngu og útliti),
en nú spyrjum vjer: hvað er í raun og veru hlægilegra enn Frakkar
nú yfir höfuð, og hvað er í sjálfu sjer skamsýnna og heimskara
enn ranglæti og lýgi? ‘‘fiar fyrir skulu þeirra bústaðir eyðilagðir
verða,” — og vjer gettum sannarlega ei sjeð hvað úr hinu nú verandi
Frakklandi á að verða. Ný bylting, getur hún frelsað það? Frakkar
hafa átt nógar byltingar, og eru þó ekkert komnir, þeir hafa aldrei
verið menn til að færa sjer þær rjettilega í nyt. Og þegar menn
gá að stjórnarmönnum þeirra, sem þeir sjálfir kalla stjórnvitringa,
þá geta menn vissulega ei heldur fundið marga, sem sannarlega
virðingu sje hægt að bera fyrir. Richelieu, Talleyrand, Guizot,
Thiers o.s. frv., hvað'eru þeir í raun og veru annað enn hjegóm-