Norðurfari - 01.01.1849, Qupperneq 2

4
FoamÁLi.
11. í Arad og fengið hana í hendur Görgey, sera þann 13. notaði
sjer svo af valdi sínu, að hann gafst upp fyrir Riidiger við Villagos
með allt lið sitt (40000). Allt er mjög öljóst enn um þessa
merkilegu viðburði, þó nógur tími sje liðinn síðan þeir gjörðust, og
vjer höfum því sleppt að segja nokkuð um þá sjer í lagi. Samt
viljum vjer geta þess hjer, að flest virðist lúta að því, að allt
sjeu nöpur svik úr Görgey, sem menn þó sízt bjuggust við slíku
af, og hinar einstöku skriftofulega lyndu höfðingia ættir á Magyara-
landi (einkum hinar þýzku að uppruna), sem aldrei vildu taka
þátt í stríðinu við Franz Jóseph uppreisnarmann, hafa þakkað
honum fyrir. Kossuth og margir aðrir öðlingar eru komnir til
Tyrklands og vonandi, þeir verði ei framseldir morðvörgonum,
sem leita þeirra eins og hverjir aðrir blóðhundar. Komorn vill ei
gefast upp enn, og mart stórmenni hefur þangað safnast, og sagt
þeir ætli að verjast af öllu afli. Austurríki hefur þó ekkert unnið
nema skömm og sneipu, því það er nú auðsjáanlega orðið að
skattlandi Rússlands, og það er eiginlega Nikolás Czar, sem hcfur
lagt Ungverjaland undir sig. Austurríkismenn kunna ei annað
enn að skjóta, hengja, brcnna, myrða og flengja varnarlausar konur
— en rússneska stjórnin kann þó að vera slæg ef á þarf að halda.
“Nunc video Carthaginensem fortunam”, sagði hinn mikli
hershöfðingi, þegar hann grunaði um forlög ættjarðar sinnar. “Eg
er leiður á lílinu,” segir Kossuth, hinn mikli alræðismaður, í brjefi
sínu til Bems, 12. Augúst, “því eg sje hve hin fagra frelsis-
bygging föðurlands vors, og mcð henni frelsi Evrópu, fellur um
koll, ekki fyrir dugnað fjandmanna vorra, en fyrir sakir bræðra
vorra.” Og hann sagði allt þetta satt — senn er Evrópa kúguð
aptur. Hirðfifl og heimskingjar stjórna nú á Ungverjalandi í stað
öðlinga og stjórnvitringa, og Haynau leikur sjer að, að láta hengja
göfuga menn í Pcsth og- Arad. Feneyjar gáfust upp skömmu
eptir fall Ungverja, og Jlanin, sem hefur áunnið sjer lof allra
góðra manna, er kominn til Grikklands — en borgin er senn auð
af mönnum, því allir flýja undan hinum keisaralegu siðleysingjum.
Úr þýzku einingunni verður ekkert um sinn, því ýjjóðverjar hafa
sýnt sig armingjalegri enn nokkur gat búist við. Nýtt heimskulegt
heilagt samband verður stofnað, og hin fyrirlitlega skrifstofustjórn
færist aptur yfir meginland Norðurálfunnar. En því voðalegri
verður líka byltingin, þegar striðið aptur byrjar milli frelsisins og
siðleysisins — en hvenær mun aptur rísa upp spámaður eins
og Kossuth, svo fullur af heilögum anda?
En það á ei við að tala lengur um þetta í formála, og vjer
látum hjer staðar nema, biðjandi góðfúsa lesendur að virða á
hægra veg prenntvillur, og önnur þesskonar smálíti, sem vjer
cngan veginn viljuin ábyrgjast, að ei hafi slæðst inn hjer og hvar
í rit vort í þetta skipti.
Kaupmannahöfn, 2()ta September, 1849.