Andvari - 01.01.1885, Qupperneq 16

10
Æfiágrip
skóla lijer í Reykjavík, og voru þau lög staðfest at’ kon-
ungi 11. dag febiúarmánaðar 1876, og þannig lrafði þá
Hjaltalín sigur unnið í noáli þessu, eptir að hann hafði
barizt fyrir því í 32 ár, frá því hann fyrst hóf máls á
því í "Nýjum Fjelagsriturn» 1844, og ber það vott þess,
hversu glöggskyggn hann hefur verið í þessu máli, að
þar sem áður skyldu að oins 7 læknar vera hjer á landi,
en sem þó heppnaðist eigi ávallt að fá, þá eru nú sem
stendur þó 21 læknar hjer á landi, auk landlæknis
og hins fasta kennara við læknaskólann, og af þeim hafa
19 notið kennslu hjá Hjaltalín einutn eða á læknaskól-
anum, þar sem að eins 2 hjeraðslæknar eru þeir, er
lært hafi við háskólann í Danmörku.
Náskylt læknamálinu var spítalamálið. Honutn var
það ljóst, að til þoss að læknakennsla hjer á landi gæti
komið að fullum notum, bæri brýna nauðsyn til, að
spítali yrði stofnaður hjer í Reykjavík, og þótt hann
verði eigi talinn aðalfrumkvöðull spítalastofnunarinnar
hjor, átti hann þó góðan og mikinn þátt í því máli, og
var einn þeirra, er gengust fyrir því.
Nokkru áður en Hjaltalín varð landlæknir, voru
nokkrir menn farnir að fást við smáskamtalækningar
hjer á landi, einkum fyrir norðan lartd. I3að var sann-
fœring Hjaltalíns, að sú lækninga-aðferð ætti eigi við
full rök að styðjast, og það væri að eins til að blekkja
fólk, að við ltafa liana, og einkum þegar þeir menn
fengjust við hana, sem eigi hefðu numið lækningafrœði.
Hann vildi því með öllu móti sporna við því, að þessi
lækninga-aðferð breiddist út hjer á landi, enda leið eigi
á löngu, eptir að hann var orðinn landlæknir, að hann
hreifði því máli, því að þegar veturinn 1855—56 kvart-
aði hann til stjórnarinnar yfir smáskamtalæknunum og
lyfjasölu þeirra, og beiddist þess, að stjórnin skipaði svo
fyrir, að draga skyldi alla þá, er fengjust við smáskamta-
lækningar fvrir lög og dóm, og lyf þeirra skyldu upp-
tœk, og þessa umlcvörtun sína endurtók hann næsta ár,