Andvari - 01.01.1885, Qupperneq 63

Odáðahraun.
57
ekkert vatn sáum við þar, en öll líkindi eru til þess að
vatn eða tjörn myndist þar á leirunum í leysingum á
vorin og í bitasumrum; kemur það vatn um djúpt gil,
sem gengur upp á milli Dyngju og fjallsins. Gróðurer
hjer sára-lítill; þar vex ekkert nema grávíðirlauf, gras-
víðir og nokkrar kornsúrur; einn einmana fífil sá jeg úti
í hrauninu. í Hrútsrandir komum við kl. 2%, skildum
þar eptir hestana, þó lítið væri þar fyrir þá að eta, og
gengum síðan upp á Dyngju. Lopt var farið að dimma,
er við fórum á stað, og þegar við vorum komnir dálítið
upp í hlíðarnar, fór að kólna og snjóa. Dyngja er af-
líðandi á allar hliðar, hallast um 8° til suðurs og 6—7°
til norðurs. Hraunin í hlíðunum eru afargömul, með ó-
tal bunguvöxnum ójöfnum; þar eru í austurhlíðinni
margar sprungur og gjár frá norðri til suðurs, og er
austurbarmurinn hærri; hefir miðbluti fjallsins smátt og
smátt sokkið, eptir því sem hið innra hol þess tæmdist.
f*ar eru hellar margir og hraunpípur, og bylur undir
fæti; þar eru víða háar hraunstrýtur marg-samtvinnaðar
af eldleðjunni í ýmsum skringilegum myndum, sumar
gleraðar með hraunreipum í ótal hlykkjum og bugðum,
sumstaðar eru langar, gleraðar eða ósljettar pípur, eins
og boraðar með nafri gegnum hraunklettana. Á einni
sprungunni hafa myndazt eldgígir utan í fjallshlíðinui,
og er einn þeirra um 100 fet á hæð. Þegar við vorum
komnir miðja vega upp eptir fjallinu, var orðið svo mikið
fljúk, að ekkert sást, og brátt var allt orðið alhvítt, en
við hjeldum áfram, því við vissurn, að öll líkindi voru
til að stytta mundi upp aptur; eptir tveggja stunda
göngu komumst við upp á Ijallið og gaf þar á að líta,
því stórkostlegri eldgígi hefi jeg livergi sjeð. Aðalgíg-
urinn hefir verið geysistór, 15—1600 fet að þvermáli;
standa hamrarandir bans alstaðar upp með 12 nybbum
eða strýtum; smátt og smátt hefur gígur þessi fyllzt af
brauni, hefir það storknað og myndazt hraunsljetta, en
í fyrstu hefir sljettan líklega verið vellandi eldhaf, eins