Andvari - 01.01.1885, Qupperneq 88

82
Odáðahraun.
volgu vatni; dálítill gróður er þar fram moð bökkunum
og úti í vatninu. Hitalaug er áfangastaður leitarmanna,
er þeir fara suður að Gæsavötnum. Við stóðum þar við
dálitla stund og ijetum klárana bíta, enda átu þeir nærri
allt það gras, sem til var. Síðan riðum við suður á við
um eintómar breiðar melöldur, var veður þá farið að
verða fremur ískyggilegt, svartir skýflókar á lopti og sá
að eins sjaldan til fjalla; versti bylur varuppi á jökli, jel
á fjöllum og skúrir á láglendinu. fó við sæjum lítið
yfir landið, þá var það lítill skaði, því bæði sáum við
það vel seinna af hnúkunum við Gæsavötn, og eigi var
fegurð landsins hjer svo mikil, að við misstum mikils í
þó við sæjum það ekki nema til hálfs þennan dag. Við
komum á Marteinsflæðu; það er rönd fram moð Skjálf-
andaíijóti milli þess og Hrauntagls; eru þar mörg smá
vatnsaugu með dálitlu af laufi og rauðbreyskingi. Skjálf-
andafljót er hjer komið miklu austar en sýnt er á Upp-
drætti íslands. Allra syðst við ílæðuna er laug utan í
enda á melhrygg; kemur þar fram móberg, og er í mó-
bergið sprunga frá suðvestri til norðausturs; upp um
þessa sprungu kemur volgt vatn slý er þar í
kring en lítill gróður annar; á sprungubörmunum sjest
örþunn kísilskán hjer og hvar. Litlu fyrir sunnanMar-
teinsflæðu eru sináar hagateygjur við vatnsdrag; það var
fremsta gras, er menn þekktu fyrir 1880. SuðurafMar-
teinsflæðu eru berar urðaröldur fram með fljótinu; suður
undir Vonarskarð voru klappirnar víða fágaðar af ís; en
síðan höfðu vindar og stormar graflð djúpar, óregluleg-
ar geilar yfir ísrákirnar, svo allar rákirnar voru á rugli.
Um kvöldið rjett áður en fór að skyggja, fórum við
Hraunkvísl og þangað suður, er Hjúpnakvísl fellur í
lijótið. Gengjjum við síðan npp á melöldur til þess að
skyggnast um og finna Gæsavötn; gekk það illa í fyrstu,
því tjarnirnar eru í kvos uppi við jökulrönd og kringja
melöldur um þær á alla vegu. Brá oss mjög í brún,
er vjer sáum, hve gróðurinn var lítill. I3að litla gras,