Andvari - 01.01.1885, Qupperneq 98

92
Odáðahraun.
taka enda. Bezt er að fara sem nyrzt yfir ranann, syðst
er hann því nær ófær. Melhnausar eru hjer og hvar
austan í rananum, en enginn gróður að vestan. Skrítið
þótti oss, að vjer austan í rananum fundum spor jökui-
faranna, er þar fóru um 1880, töldum við sporin og sá-
um hvað hestarnir höfðu verið margir, og stóð það allt
heima að sögn Jóns porkelssonar. Nokkru eptir miðjan
dag lcomum við að Lindakeilir, cnda var þá mál komið
að fá haga handa hestunum. Lindakeilir er lítil mó-
bergsþúfa um 100 fet á hæð, fórum við fram hjá hon-
um, og tjölduðum undir endanum á hrauni, er kemurað
sunnan fram með Lindakvísl.
í Hvannalindum dvöldum vjer S1/^ dag, því þar er
haglendi gott og víðáttumikið, þó eigi væri það vel
sprottið nú. Hvannalindir voru ókunnar byggðarmönn-
um, þangað til Pjetur bóndi Pjetursson á Hákonarstöð-
um fann þær h'klega um 1830, og 1838 kom Björn
Gunnlaugsson þangað eptir leiðatvísi Pjeturs. Sljettan
nær hjer upp í jökul, smáhallandi, og er eiginlega áfram-
hald af sljettunum við Herðubreið og af Mývatnsöræfum.
Hjer er þó tniklu minni útsjón og eigi nærri eins fallegt
og í Herðubreiðarlindum, því fjallahryggir og melöldur
skyggja á. Sljettan hefst austan við Kverkfjallarana,
eða raninn skilur hana þó heidur frá sljettunum við
Jökulsá; næst rananum eru sandar og hraun, on við
Lindakeilir eru smálindir með grasi og hvannstóði.
Allhár melhryggur (Kreppuhryggur) skilur lindirnar frá
Kreppu, en vestan moð honum rennur Lindakvísl að
sunnan, milli hans og lirauns þess, cr áður var getið.
Hagateygjur eru fram með kvíslinni allri suður úr gegn,
en mestir eru hagarnir við síki og kvíslar fyrir neðan
hraunröndina nyrzt. Hvannstóð eru lijer fjarska mikil,
eins og lágur skógur, fram með lækjarbökkunum, og
hvannarætur væri hægt að fá á marga hesta. Fyrsta
daginn gekk jeg upp á Kreppuhrygg og litaðist um;
þaðan sjest vcl landslag hjeraðsins. Yestan mcgin sjást