Andvari - 01.01.1885, Síða 112

106
Odáöaliraun.
undir á eru grasi vaxnir, víða birkiskógur og víðir. Smá-
gil safnast saman og mynda dálitla á, er fellur niður í
gljúfrin; heitir liún Hólmaá. Landslag er lijer mjög
fagurt, pverbnýptir liamrar og gljúfur, klettastrókar í
ýmsum myndum; fljótið með iðukasti, froðu og fossum,
og svo allt reifað í grasi og skógi. Vestur af Jökulsá
eru flatar heiðar og móar, og eru þar ótal jarðföll og
sprungur frá suðri til norðurs jafnhliða Jökulsárgljúfr-
inu. Um kvöldið komum við að Svínadal, og vorum
þar um nóttina.
Næsta morgun skoðaði jeg mig um við Svínadal;
landslag er þar eitt hið einkennilegasta, sem jeg hefi sjeð.
Jeg gekk niður í Jökulsárgljúfrið ; hjer er það eigi eins
djúpt og ofar, því broiðir stallar og syllur liggja að því.
Áin kolmórauð þrengir sjer með ógurlegu hringiðukasti
milli hamranna, sem við það eru orðnir mjög skringi-
lega lagaðir. Neðst í gljúfrinu er móberg; er það mjög
sundurtætt af ánni, sem eðlilegt er, með ótal stólpum,
klungrum, skvompum og hellrum. Sumstaðar eru í
móberginu óreglulegir basaltgangar. Ofan á móberginu
er dólerít. þ>egar við fórum frá Svínadal, fylgdi Kristján
bóndi oss á leið. Riðum við um Vesturdal; er það
sprungudalur, og hefir áður verið skógi vaxinn. Hamr-
arnir í kring eru háir, úr basalti, og móbergsslettur lijer
og hvar ofan á; súlurnar í basaltinu eru óteljandi, smá-
ar, bognar og hlykkjóttar; opt standa þær í bogum og
rósum kring um holur og smáhellra. Vesturdalur er
vesturdældin af niðurfalli kring um upphleypta land-
spildu, sem heitir Eyjan; í hömrunum norðan á eynni
er víða skógur. Síðan riðum við fram hjá Hljóðaklett-
um; það er röð af basaltstrókum skringilega löguðum;
basaltið klofnar í smásúlur og opt standa súlurnar eins
og rósir kring um smáholur. í hvvlftunum utan í sum-
um af þessum basaltstrókum er móberg. Upprunalega
hafa klettar þessir verið óreglulcgir gangar í móbergi,
en síðan hefir móbergið, sem var miklu linara, etizt ut-