Andvari - 01.01.1885, Síða 125

Laxveiðar og silungsveiðar.
119
ber yflrborð hennar pá liærra en hraunbakkana, og all-
ar hraunrifur, gjótur og dældir fyllast. Á vorin, þegar
ísa leysir og vatnið sjatnar í ánni, er það ekki ótítt, að
fiskar finnist upp undir hlíðunum. |>ar eð hallinn al-
staðar er hjer mikill, og því lítið um sand og smámöl,
er það eðlilegt, að laxinn ekki leiti hjer riðbletta, sem
1 leysingum og vatnavöxtum mundi vera mjög mikil
hætta búin.
þ>að er mjög sennilegt, að þótt ísalög komi hjer og
þar, sje þó hiti vatnsins á vetrum svo mikill á mörgum
stöðum, að hætt er við, að klak mundi þar fyr fullbúið
en æskilegt væri ýmissa orsaka vegna. fó má ekki
gleyma því, að jafnframt því, sem vatnshitinn flýtir fyrir
klakinu, verður hann og til þess að flýta fyrir viðgangi
smádýra þeirra, er ungfiskið þarf til viðurværis. Jeg
fann þar töluvert af hýðisonnum, smákröbbum og snígl-
um, og var svo að sjá, sem nóg væri þar af smákvik-
indum, þótt mergð þeirra, sem eðlilegt er, ekki sje svo
niargbreytileg, eins og í ám þeirn, sem renna um frjóvsöm
bjeruð. Hvergi á íslandi liggja frjóvsöm lönd að veiði-
vötnum, og má þar af skilja fæð fiska og fiskitegunda.
Island er í því engin uudantekning frá hinni almennu
reglu: Það er ekki einhlítt að vatnsmegnið sje nógu
mikið; vatnið verður að vora nokkuð fituborið, on það
verður það við jurtagróða þann og smákvikindi þau, er
í því eru, en þetta hvorttveggja er aptur skilyrði fyrir,
að fiskafjöldi þrífist.
Mývatn hefir frá aldaöðli verið talið mesta »sil-
ungs»-veiðivatn á íslandi. Bændur þeir, er búa þar í
grennd, liafa jafnan verið taldir miklir veiðigarpar. Ekki
get jeg þó sagt, að vonir mínar rættust, er jog kom
þangað, um veiði í vatninu og veiðiáhuga manna þar.
ðeg dvaldi nokkra daga við Mývatn (frá 27. júlí til 1.
ágúst), og gerði mjer allt far um, að komasteptir, hversu
báttaði til um vatnið. Mývatni má, eptir því sem þar
til háttar, skipta í tvennt, jeg á við í norðurhluta og