Andvari - 01.01.1885, Page 132

126
Laxyeiðar og silungsveiðar.
jog hefi farið fram með henni, hefi jeg hvergi getað sjeð
staði, sem væri hentug riðsvæði. fað er lítið af jurtum
í Pnjóská. Jeg sá birtinga stökkva upp eptir fossinum
eins fjörlega, eins og urriðar stökkva.
Hinn 11. ágúst fór jeg fram með Helgá; sagt er,
að iax gangi stundum upp í hana. Langt upp frá í
ánni hitti jeg urriða á silungsaldrinum í öllum smágjót-
um. Fiskæti er þar nóg af.
Hraunsvatn rannsakaði jeg svo vel sem mögulegt
var á stuttum tíma. fað er náttúrlega líka sagt um
það, að það sje botnlaust. fað var víða mælt og reynd-
ist hvergi dýpra en 32 faðmar. Á 23 faðma dýpi var
vatnið 5°C, en í yfirborðinu var það 9°C. Botninn er
alstaðar ígrár,— dimmleit leirleðja eins og í Ljósavatni.
pað er sagt, að fjallurriðinn verði allt að 8pundaþung-
ur. Jeg veiddi ekki nema einn einasta silfurgljáandi,
ungan fisk í vatninu. Þar á móti veiddi jeg í dálitlum
lækjarós við það nokkra fiska; allir voru þeir dökkir og
ólíkir fiskinum, sem í vatninu var veiddur, í sköpulagi.
þ>að gæti virzt svo, sem þessir litlu lækjarfiskar væru
tegund, sem ekki hefði náð fulluin viðgangi.
í Hjeraðsvötnum er urriði og birtingur; birtinginn
veiða menn í ádráttarneti, en þar á móti ná menn sjald-
an mrriðanum. IJví miður var á engu hægt að átta sig
þar fyrir regni og þoku. Norðurá er mjög grýtt og
botnhrein.
Bóndinn á Silfrastöðum gerði svo við netið sitt, að
það var hægt að notast við það (14. ág.). Áin rennur
þar eptir lægð, og steinn er þar við stein; einstöku
hólmar eru í henni og einstöku kvíslar, sem þá voru
þurrar, en að eins hjer og þar pollar eptir. 1 nokkrum
stærstu pollunum sá jeg ungfiski frá því ári og líka
unga fiska, — líklegast frá 1883. Margir af þessum
sendnu stöðum í árfarveginum, sem vatn rennur yfir um
gottímann, eru að öllum líkindum riðblettir. Árvatnið