Andvari - 01.01.1885, Síða 230
224
Kvæði.
Er hann sjer, að einskis fylgi hefur,
Allir Heming undan dauða kjósa,
Farborða sjer leitar lævís refur,
Að láta þá ei fullum sigri hrósa,
Og framar ekki yfir höfði hafa
Hal, sem veit hann hvaðan muni stafa.
Örkvisar sízt voru Erlings synir
— Áslákur af því var klæði skorinn —
Veit hann, að áf konunglegra kyni
Knjerunn framar, Hemingur er borinn—
Og spáð var honum,.fyrir frænda örvum
Falla síðast mundi’ hann heima gjörvum.
|>ví sat hann um J>óri konungs bróður,
í*ótt hann flúinn væri burt af láði,
Magnúsi var aldrei góða góður,
Göfga Norðmenn ýmist drap og þjáði,
En — Islendingum einum ávallt trúði,—
Óttinn þar til grimmdar sízt hann knúði: —
»Yður þykir mjor það engu skipta,
íþrótta þótt vilda’g Hemings freista,
Sje jeg það, að hans er göfug gipta,
Gæti hann þess, um of ei láni’ að treysta,
En — verði skjótt í burt úr voru ríki,
Vilji hanu ei, að hamingjan hann svíki». —
Skildi með þeim.— Fer nú fleiri sögum
Um forlög Hemings; þetta sannast hyggjum,
Að jarldóm tók hann Játvarðar á dögum,
Jarnin rauð hjá Síafnafurðubryggjum
Og silfri reyrð var örin — sá það Tosti—
sem til bana Haraldur var lostinn1.
Gr. Th.
1) Sbr. Torfæi Hist. Norv. III., 5 append., bls. 870—381.