Árbók Háskóla Íslands - 01.02.1997, Blaðsíða 407

405
Jjgpnsóknar- oa þ|ónustustofnanir
ncmi; Sigurður Ingason, efnafræðingur; Sig-
urður Ingvarsson, líffræðingur; Steinþór Sig-
urðsson, líffræðinemi; Sveinn Ernstsson, líf-
ræðinemi og Torfi R. Halldórsson, lyfja-
ræðinemi. Margrét Guðvaldsdóttir og Mar-
gret Hauksdóttir voru aðstoðarmenn við upp-
Þvott og fleira.
Kennsla
Auk kennslu læknanema annaðist stofan
eunslu annarra hópa nemenda í vaxandi
mæli og án þess að til kæmi fjölgun kennara.
essir hópar voru tannlæknanemar, lyija-
æðinemar og hjúkrunarnemar, og fengu
Peir allir sérnámskeið, sniðin að þeirra þörf-
Urn_Pe8ar flutt var í nýtt húsnæði í Lækna-
8arði 1988, var búist við, að unnt yrði að færa
betra horfs og eftir kröfúm tíma verklega
unslu, sem nemendur fengu á stofunni, en
ne®'|'a íjárskorts til tækjakaupa vantaði all-
kuð á, að búið væri að verkkennslu
a?nn'8’ að fúllnægjandi gæti talist. Stefnt var
Pvi að bæta og auka umræðufúndi (semin-
a en það var háð því, að hæfir stundakenn-
efv ^en®ust’ þvi fastir kennarar önnuðu því
ly,' lengur. Ennfremur var stefnt að því að
st°f 3 l^knanemum verkeíhi til B. S. prófs á
0 urrni, en t[| þess yar gkkj a5sta5a
ef rr‘r'estrar um undirstöðuatriði mein-
n.a r®ði voru haldnir á 4. námsári í lækna-
Ur' ’ en af hálfu deildarinnar var ekki ætlað-
tj "æ§ur tírni til greinarinnar, og til skamms
bEei-3 V3r eidci Prðfað í henni. Var löngu tíma-
yrði ’ ^^utur rneinefnafræði í læknanámi
arar aU^'nn samræmis við mikilvægi þess-
o . 8reinar sem undirstöðu- og þjónustu-
L'nar 1 klínískri læknisfræði. Kynna þurfti
entuni starfshætti meinefnafræðideilda,
0„ íjCra þurfti ráð fyrir námsdvöl læknanema
í S(-, andídata a meinefnafræðistofu sem hluta
fót nian''' var æskilegt, að komið yrði á
stúdrmskeiði ‘ meinefnafræði fyrir B-s-
iyfi fr 3’- iiffræðinema, efnafræðinema og
grea ræðinema í því skyni að kynna þeim
Meini"U iaða þá að störfum á þessu sviði.
v0runatækninemar frá Tækniskóla íslands
[ and "ámsvistaðir á Meinefnafræðideild
ken, S,Pltala> °g sáu kennarar deildarinnar um
ennslu þeirra að nokkru leyti.
áönd6^111611111^11^ stunciakennari hafði með
um um skeið kennslu í sameindaerfða-
fræði ásamt frumulíffræði á fyrsta námsári.
Þessi kennari hvarf til annarra starfa utan Há-
skólans, og höfðu fastir kennarar kennslu
hans síðan, þótt þeim væri vel ljóst, að hún
var betur komin í höndum sérhæfðari kenn-
ara. Því var lagt til, að staða í erfðafræði, sem
lengi hafði verið á óskalista læknadeildar,
yrði auglýst sem staða í sameindaerfðafræði
með starfsaðstöðu á Lífefnafræðistofú.
Það er vel kunnugt, að kennsla og stjórn-
un slítur í sundur tíma kennara og torveldar
þeim að sinna rannsóknum sínum. Þeim er
því nauðsynlegt að hafa aðstoðarmenn við
rannsóknarstörf, og er lágmark, að hver
kennari hafi einn aðstoðarmann við rann-
sóknir á hverjum tíma auk þeirra rannsóknar-
manna, sem eru launaðir af sérstökum styrkj-
um úr rannsóknarsjóðum. Ennfremur var
nauðsynlegt, að stofan hefði fé til að launa
sumarvinnu stúdenta við smærri verkefni svo
sem læknanema í B. S. verkefnum, lyfja-
fræðinema í námsvistun og erlenda skipti-
nema.
Þá háði það stofunni að geta ekki ráðið
deildartækni, sem hefði umsjón með verk-
kennslustofú og kennslutækjum, undirbún-
ingi verklegra æfinga, efnagerð og efna-
geymslu, innkaupum efna og fleiru slíku,
sem að daglegum rekstri lýtur. Um 150-180
nemendur sóttu þá verkkennslu í lífefna-
fræði, og hafði sá hópur farið stækkandi,
einkum vegna fjölgunar í námsbraut í hjúkr-
unarfræði. Löngu var orðið tímabært að létta
þessu umstangi við verklegu kennsluna af
föstum kennurum, en það varð ekki gert
nema með fastráðnum deildartæknimanni.
Þá var orðið tímabært að fá fjölhæfan
tæknimann til starfa í Læknagarði, og var
gert ráð fyrir verkstæði fyrir rafeindatækni
og fínsmíði á 1. hæð hússins. Sótt hafði ver-
ið um fé til að launa slíkan tæknimann að
einum fjórða, og var þá gert ráð fyrir, að
rannsóknarstofúr i lifeðlisfræði, líffærafræði
og eðlisfræði legðu hver um sig til fjórðung á
móti.
Á Lífefnafræðistofu var engin ritaraþjón-
usta af neinu tagi, og þurftu kennarar og aðr-
ir starfsmenn að sinna öllu slíku sjálfir, s. s.
vélritun, ljósritun, glærugerð, fjölfoldun
kennslugagna, pöntunum og skýrslugerð
margs konar og starfssamningagerð, frágangi