Hlín - 01.01.1951, Blaðsíða 17
Hlin
15
sem var fyrir 50 árum. Margt hefur breyst til stórra hags-
bóta og framfara fyrir land og lýð. — En ekki alt. Breyt-
ingin hefur verið ákaflega ör. Það má næstum líkja Irenni
við silfurtæra á, sem vex skyndilega og beljar áfram
straumhörð og óhrein, og lítt fær nema gætnustu og sterk-
ustu mönnum. — Menning og tækni hefur vaxið hröðum
fetum, en með því hafa utanaðkomandi áhrif flætt yfir
Jrjóðina með svo miklum hraða, að hún hefur ekki gefið
sjer tíma til að stansa og átta sig á Jrví hvað var til hags-
bóta og hverju átti að hafna til þess að glata ekki Jojóð-
legum verðmætum. — Æskan er oft nýungagjörn, eldra
fólkið er það líka sumt, að minsta kosti ekki nógu sterkt
til að standa á móti straumnum og leiða æskulýðinn. —
Þó bendir nú margt til þess að menn sjeu að koma auga á
hvað er að týnast, góðir menn og konur sýna í verki við-
leitni að bjarga, og ef æskan tekur þátt í þessu, þá er ís-
lendingseðlinu og mörgum góðum þjóðvenjum bjargað.
Við verðum af lieilum hug að biðja um vernd og hjálp
Guðs, þá er öllu borgið, Jrví „Hann heyrir stormsins
hörpuslátt, hann heyrir barnsins andardrátt. Hann heyrir
sínum himni frá hvert hjartaslag þitt jörðu á.“ — Hann
mun vissulega leiða þjóðina fram hjá blindskerjum og
boðum, fram til sannrar menningar.
Það sem jeg sakna mest frá minni æsku er friður og at-
hygli, sem líklega hefur notið sín betur þá, því svo miklu
minna var Joá fyrir hendi til að trufla friðinn, en æskan
var sú sama, bara lífsaðstæðurnar fábreyttari, og því
minni vandi að stjórna lífi sínu og athöfnum. — Á frið-
sömum sveitaheimilum er margt lítið breytt enn af því
sem varanlegt þarf að vera. Og heimilisfólkið gerir sig
ánægt með kringumstæðurnar eins og þær eru, eða gerir
ekki meiri kröfur en ástæður leyfa. — Nægjusemi er þörf
og friðsæl dygð.
Jólin heima í minni æsku eru Jrau bestu og friðsælustu
sem jeg hef lifað, enda þótt ekkert væri til af öllu því
glysi, sem nú er álitið nauðsynlegt til þess að gera jólin