Hlín - 01.01.1951, Blaðsíða 102

100
Hlin
legum leiðbeininum og tillögum og tæknilegum aðstæð-
um til slíkra stórvirkja. — Síðan hafa stórvirk verkfæri
komið til sögunnar, svo nú er búið að leysa þetta fyrir-
hleðslumál og vatnamál sýslunnar í heild á viðunandi
hátt.
Þeim, sem nú lifa, kann að þykja það einkennilegt, að
Sæmundur Eyjólfsson skuli leggja til að hlaða garð með
suðurjaðri mýrarinnar, sem átti að kosta 10—11 þús. kr.,
en minnast ekki á að hlaða í Djúpós, sem mestri eyðilegg-
ingunni olli. — Varla þarf að efast um það, að Sæmundur
og fleiri hafi sjeð að besta lausnin á þessu rnikla vanda-
máli væri að hlaða í ósinn, en jafnframt sjeð þau miklu
vandkvæði, já ómöguleika á-að framkvæma það með þeim
áhöldum og aðstæðum öllum, er þá voru til slíkra stór-
virkja. — Þá mun Djúpós hafa verið orðinn á annað
hundrað faðma á breidd með 2—6 feta dýpi. — Með
hverju ári sem leið breikkaði Djúpós og flutti meira vatn
á Safamýri og aðrar engjar og lönd Þykkbæinga. — Vatnið
og eyðilegging þess á landinu, með öllum öðrum erfið-
leikum af völdum þess, gekk svo nærri þeim, að tvo fyrstu
áratugi þessarar aldar leit lielst út fyrir að bændur þar
yrðu að flýja jarðir sínar og flytja burtu af þeim. — Var
þegar farið að bera á því.
Haustið 1922 hófust Þykkbæingar handa með að sam-
eina alla hlutaðeigendur Safamýrar um að vinna að
undirbúningi að íhleðslu í Djúpós á næsta vori.
Vegamálastjóri var fenginn til að skoða Ósinn. Hann
lagði með mikilli fyrirhyggju og röggsemi ráðin á, hvern-
ig skyldi farið að því að lilaða í hann. Hann ljet höggva
hrís í Hraunteigi. Því var fleytt niður Ytri-Rangá. —
Hann útvegaði 18—24 feta löng trje 6x6”. Þau voru rekin
með 400 kg. þungum fallhamri niður á „fast“ í ósnum
með eins metra millibili. Úr hrísinu voru búnir til 8—10
feta langir viðarstrangar með kökkum innan í, hertir
saman og bundnir með vír. Þessir stóru og þungu hrís-
baggar voru látnir straummegin við trjen, þeir sukku til