Hlín - 01.01.1951, Blaðsíða 113
Hlin
111
Stjórn Kaupfjelags Siglfirðinga hefur áhuga á að mál
þetta komi til framkvæmda, og flutti á aðalfundi Sam-
bands íslenskra samvinnufjelaga vorið 1950 óskir urn, að
S. í. S. tæki að sjer forystuna um stofnun gjafakaupasjóðs.
— Nú hefur stjórn S. í. S. til athugunar, hvort unt er að
koma máli þessu í framkvæmd.
Minnug hins sígilda sannleika, að margt smátt gerir eitt
stórt, og að meðferð livers einstaklings á umráðafje sínu
hefur mikil áhrif á farsæld og giftusama afkomu þjóð-
fjelagsins vonum við, sem þessu máli erum hlynt, að tak-
ast megi að koma á fót Gjafakaupasjóði.
S. G. H.
„Hulinn \ern(larkraftur“.
„Þú þarft ekkert að óttast. Inga mín, það hefur aldrei
hlekst á báti á Smáhömrum, síðan Matthildur mín kom
þangað, og mun ekki koma fyrir meðan hún lifir, það
var eins hjer á Broddanesi, meðan móðir mín var hjer og
lifði.“
Þetta sagði Guðbjörg á Broddanesi við Ingunni Þor-
steinsdóttur, konu mína, hún óttaðist um Þorstein son
okkar, liann var háseti hjá frændum sínum á Heydalsá,
Birni og Guðmundi, en þeir liöfðu uppsátur á Smáhömr-
um. — Þetta var um haustið 1948 um mánaðamótin nóv-
ember og desember. Veður var gott um morguninn, og
vissum við á Broddanesi að Smáhamra-bátarnir höfðu
róið og það austur í svonefndan Vatnsnesál. En um það
bil dagsins, er bátarnir myndu nýbyrjaðir að draga inn
línuna, hvessti fljótlega á norðaustan með kafaldsdimmu
og sjógangi. — Annar Smáhamrabáturinn hleypti inn á
Bitrufjörð að Óspakseyri, en Björn á Heydalsá náði inn