Hlín - 01.01.1951, Blaðsíða 38

36
Hlin
starfa. Þótti þó af bera um vinnubrögð hennar á öllu því,
er að tóskap laut. Hún spann t. d. svo fínt og gott band,
að það var mjög eftirsótt víðsvegar að. Fjekk hún oft
beiðnir um þessháttar, ef eitthvað þurfti vel að vanda.
Skifti hún talsvert við fyrirtækið „íslensk ull“, og var oft
leitað til hennar þaðan. — Þá setti hún stundum muni á
sýningar og munu þeir ætíð hafa vakið athygli. í öllu út-
prjóni og útsaumi var hún einnig óvenjulega vel að sjer
af konu, sem ekki hafði meiri lærdóms notið. Munu ýms-
ir ennþá eiga eftir hana muni, sem bera vott um hand-
bragð hennar. Hún saumaði einnig ýmiskonar fatnað og
var alt, sem eftir hana lá, með sama vandvirknisblæ.
Enda þótt hún út í frá yrði sjálfsagt kunnust fyrir þessa
vönduðu vinnu sína, mun hún þó verða þeim, sem þektu,
minnisstæðust fyrir ýmislegt annað. Hún var frábærlega
trygg og vinföst í skapi og vildi áreiðanlega ekki slíta þau
vináttubönd, sem hún batt, enda hygg jeg, að hún hafi
átt meiri og sterkari ítök í hugum ýmsra, en algengt er
um óvandabundið fólk. „Hún var mjer eins og móðir,“
sagði einn vinur hennar við mig, sem hafði þó aðeins not-
ið verka hennar og umhyggju í tiltölulega stuttan tíma,
en það sýnir vel, hvernig hún vann sín störf og hvernig
hún reyndist þeim, sem á hjálp hennar Jrurftu að halda.
Hún var örlát og höfðingleg, góðgerðasöm og hjálp-
söm við alla fátæka og bágstadda. Kom það fram oft og á
ýmsan hátt. Þess má geta, að meðan hún var ráðskona á
Þorfinnsstöðum tók hún og húsbóndi hennar dreng til
uppfósturs, Tryggva Guðmundsson að nafni, og gekk
Anna honum algerlega í móðurstað upp frá því. Það var
eitt af hennar áföllum í lífinu, ein af hennar sorgum, að
missa Jrennan pilt í sjóinn nokkrum árum fyrir dauða
sinn. Þá kostaði hún að nokkru leyti uppeldi systur
þessa pilts, sem fermd var sama vorið og hún dó. Bar hún
heill liennar og hag mjög fyrir brjósti til þess síðasta. Loks
má geta þess, að hún stofnaði sjóð við Akureyrarspítala,
sem ber nafn dóttur hennar, og á að vera fátækum sjúkl-