Hlín - 01.01.1951, Side 19

Hlin
17
gjafir voru á þann hátt sem nú tíðkast, en við fengum ný
föt yst og inst, börnin, og allir fengu eitthvað af nýjum
fötum fyrir jólin. Allir fengu líka fallega bryddaða sauð-
skinnsskó og var mikið til Jjeirra vandað. Þetta var nú
bara vani, Jdví flest fólkið átti stígvjelaskó, sem kallað var,
en við börnin áttum það ekki. — Þegar jólatrjeð var búið,
var farið að drekka kaffi og hófust þá skemtilegar sam-
ræður. Faðir minn hafði gott lag á Jdví að skemta Jjannig
og fleiri „lögðu þá orð í belg“. — Svo var lesið og loks
sungið, en aldrei snert spil á jólanótt. — Þegar við börnin
vorum háttuð kom mamxna og las með okkur bænirnar
okkar og jólavers. — Svo var ljós látið loga alla jólanótt-
ina.
Á jóladag var farið snemma á fætur til að klára Jjau
verk sem ekki var hægt að komast hjá, svo var lesinn lest-
ur og sungið, eftir J:>að fór fólkið að gera sjer eitthvað til
gamans, en aðallega byrjuðu menn að skemta sjer á jóla-
dagskvöld. Þá komu líka oftast gestir úr næstu húsum og
var Joá spilað á orgel og sungið. Faðir minn fjekk orgel
Jregar jeg var 8 ára gömul og var það mikil gleði fyrir
heimilið. (Það orgel er til enn og var gert upp fyrir tveim
árum síðan). Þá var einnið spilað á spil: púkk og alkort
voru jólaspilin, einnig voru fleiri spil eftir því sem fólkið
kom sjer saman um. Oftast var dansað á annan í jólum. —
Á nýársnótt var aftur spilað og skemt sjer eins og best var
hægt.
Kvöldvökuinar eru mjer minnisstæðar, Jjví þær voru
oft skemtilegar. Fólkið sat við tóvinnu, en einn las eða
kvað rímur. Og einkennilegt var það hvað vinnan gekk
vel með þeirri tilhögun. — Fyrst þegar jeg man eftir var
ofið mikið til fata, en síðar var farið að senda í norskar
verksmiðjur í öll utanyfirgöt og teppi, en tætt í plögg og
nærföt, sem þá voru prjónuð í vjel og það tóskaparlag
helst við enn.
Þegar ekki var lesið upphátt eða kveðið, voru sagðar
sögur og þá oftast þjóðsögur, voru það oft magnaðar sög-
2