Hlín - 01.01.1951, Blaðsíða 22

20
Hlín
athygli okkar á þeim fyrirbrigðum sem fyrir augu ber úti
í náttúrunni. Þar áttum við líka að athuga og hugsa.
Okkur fanst oft við vera í hörðum skóla, því við urðum
að hlýða. En það sem okkur unglingunum fanst harðast
mun þó hafa orðið besta veganesti okkar út í lífið .— Og
blessuð sje minning foreldranna minna ástkæru, og hjart-
ans þakkir til þeirra fyrir fræðslu og handleiðslu þeirra.
Og allra mestu þakkir fyrir bænirnar og guðræknina
hennar mömmu minnar, sem mest hafði fyrir þeirri hlið
uppeldisins.
Jeg vildi að endingu bera upp þá ósk, að öll börn í
landinu fengju uppeldi í guðrækni, svo þau lærðu að
biðja Guð og treysta honum. Því næst að hugsa, starfa
og hlýða.
Ennfremur að öll heimili landsins væru í sannleika
heimili starfs og glaðværðar og sannrar menningar.
Ritað 1942.
Oddný S. Wíum, Fagradal í Vopnafirði.
Þórunn Pálsdóttir.
Gerðum, Landeyjum, Rangárþingi.
MINNIN G ARORÐ.
„í sálarþroska svanna
býr siéur kynslé>5anna.“
Nú á þessu herrans ári, 1950, eru liðin hundrað ár frá
fæðingu móður minnar elskulegrar, svo í raun rjettri er
þetta aldarminning hennar. Og langar mig til að minn-
ast hennar með þessum fáu línum. Jeg veit að það er
vandaverk, en jeg ætla nú samt að skáka í því skjóli, að
það eru fleiri en jeg, sem vilja minnast móður sinnar
(sbr. bókin „Móðir mín“), og er það vel, því eftir mörg