Hlín - 01.01.1951, Blaðsíða 152
150
Hlin
Bóndi á Suðurlandi skrifar:
Framfarir í jarðrækt og húsabótum hafa verið.og eru hjer
allmiklar. — Skurðgröfur og stórar og smáar jarðræktarvjelar
vinna hjer í hverjum hreppi og á flestum, ef ekki öllum, bæjum.
— Mýrarnar eru ræstar, brotnar og sánar. — Sandarnir eru
sánir og græddir. — Vjeltæknin eykst. — Ræktarlöndin stækka,
en fólkinu fækkar hjer altaf, svo eitthvað verður að koma í þess
stað, ef framleiðslan á ekki að dragast saman og býlunum að
fækka meira en orðið er.
Norðlcnsk sveitakona á Suðurlandi skrifar:
Hann pabbi minn, blessaður, sem jeg veit að þú manst vel
eftir frá æskuárum þínum, hann var svo mikill Norðlendingur,
að hann sveimaði í hverri endurminningu í sífeldum sólskins-
dögum.
Þegar hjer var sólskin og sunnanvindur, eða heiðríkja vetr-
arins var sem björtust, þá var það norðlenskt veður. — En ef
það var rigning og súld og kalsi — þá var það sunnlenskt. —
Svona blindar ástin fólkið. — Og þegar jeg tók til óspiltra mál-
anna að hefja Suðurland upp til skýjanna á kostnað Norður-
lands, þá átti hann engin orð nema: — „Ósköp er að heyra
hvernig þú talar, góða mín.“ — Svona var honum sárt um Norð-
urland. En mjer var ekkert sárt um það. Jeg fór þaðan ung, og
mína heitustu þrá, að mega lesa og læra, fjekk jeg uppfylta á
Suðurlandi, sem jeg aldrei hefði öðlast á Norðurlandi. — Hjer
finst mjer vera mitt land og mitt fólk. Hjer hef jeg öðlast alla
mína lífsreynslu. Lifað gleðina og sorgina og samtvinnast því
öllu og fest djúpar rætur í sunnlenskum jarðvegi.
En það er draumur minn að heimsækja þig heima hjá þjer,
hver veit nema hann rætist. — S.
Úr Árnessýslu er skrifað haustið 1950:
Hjeðan er alt gott að frjetta, heilsa góð, heyskapur gekk vel,
uppskera góð úr görðum, og nú hafa jarðir bygst, sem voru
komnar í eyði. Hjer voru margar jarðir í eyði sem víða annars-
staðar, en mikið unnið af þeim fáu höndum, sem eftir voru. —
Auðurinn og æskan fluttu burtu í sjóplássin og þorpin. — Þeir
ríku fóru, og þeir sem ekki unna sveitinni, heldur mæla alt í
peningum og þægindum. — Jeg trúi á sveitina og vona að sú
æska, sem nú er að vaxa upp í sveitinni, fegri hana og bæti. —
Nú á sveitin okkar 5 stúlkur í hússtjórnarskóla, nokkra drengi
í unglingaskóla og einn í búnaðarskóla. — Við eigum nýjan
barnaskóla og nýtt fjelagsheimili. — Kirkjunni berast árlega