Hlín - 01.01.1951, Blaðsíða 98

96
Hlin
Torfa í Ólafsdal, Safamýri. Hann tók þar gulstararhönk,
sem hann gat hnýtt yfir höfði sjer, til sýnis og sanninda-
merkis um hvað gulstörin gæti orðið hávaxin þar. Ásgeir
var með hærri mönnum.
Það skal skýrt tekið fram, að þessi tröllvaxni starar-
gróður var ekki nema þar sem grasið var allra mest á suð-
urjaðri mýrarinnar, þar sem hún var aldiæi slegin nema
sumurin 1877 og 1882. Þau sumur bæði voru grasleysisár
og mýrin mjög illa sprottin, mót venju, eins og öll önn-
ur jörð á þeim árum. — Talið var að af henni fengjust þá
rúmir 40.000 — fjörutíu þúsund — heyhestar hvort sumar.
Heyskap sóttu þangað þá margir úr Holta- Land- og
Rangárvallahreppum. — Sumarið 1882 fór gaddur aldrei
úr mýrinni. Þá var farið með heybandslestirnar yfir flóð
og fen. — Þótt gaddurinn drægi mikið úr grasvextinum,
hjálpaði hann, svo að hægt var að nýta alla slægjuna,
bæði að slá hana og fara með hesta um hana, sem var mik-
ill hægðarauki, sjerstaklega fyrir þá er sóttu þangað af
harðvellisjörðunum. Hestar þeirra, sem voru óvanir mýr-
unum, voru „ílagir“ og erfitt að fara með þá um meyrt
votlendið, þó hestar sem vanir því voru syntu furðan-
lega fram úr því.
Þótt mikill hluti Safamýrar væri í því ásigkomulagi,
sem sagt hefur verið, og ekki liægt að nýta hana til slægna
á síðustu árum 19. aldar og fulla tvo áratugi þessarar ald-
ar, var mikill hluti hennar öðruvísi, sjerstaklega livað
grasvöxt snerti, sem orsakaðist mest af því, að sá hluti
hennar var heldur hærri og var sleginn á hverju ári. Hann
var með smærri og stærri mosaþembublettum, keldum og
flóðum, sem hægt var að þurka á í þurkatíð. í votviðratíð
var mjög erfitt að heyja á því engi. — í meðalgrasári sló
maðurinn á 12—15 hesta á dag. Þar sem slægjan var best á
25—30 hesta. _ . ,A , . v. ,
Eins og áður er sagt mun Ytri-Tangá hafa farið að
brjóta skörð.í bakka sína.og ósar að myndast um.eða fyrir
aldamótin 1800. 1 öll skörð og ósa, sem brutust gegnum