Hlín - 01.01.1951, Page 159

Hlin
157
GAMANKVÆÐI
til Svalbarðsmeyja frá Helga Valtýssyni.
Helgi Valtýsson, skáld og rithöfundur, hefur heimsótt Sval-
barðsskólann og skemt þar með upplestri ljóða og erindaflutn-
ingi. — Honum var sent stoppteppi að gjöf fyrir góða skemtun.
Þökk fyrir handtökin hlýju
og hvert eitt nálarspor!
Þau hituðu mjer í hjarta:
jeg hjelt væri komið vor!
Að hugsa sjer, hvílíkt teppi,
svo hýjalíns-mjúkt, úr ull!
Og minning um átta meyjar
er margfalt dýrari’ en gull!
Og undir því töfra-teppi
nú sofna jeg sætt og rótt
og uni við dýrðlega drauma
og dreymi’ ykkur hverja nótt!
-——
Sigurbjörg í Deildartungu svarar fyrirspum minni um Bjarg-
arvísurnar á þessa leið: — Kvennanámsskeið var haldið á Hvít-
árbakka nálægt sumarmálum 1921. Guðmundur skáld Frið-
jónsson var þá á ferð hjer í Borgarfirði, kom frá Reykjavík til
Hvanneyrar, og svo að Hvítárbakka til að líta á hvernig þar
færi alt fram. Var hann þar víst 3 daga, til mikillar ánægju fyrir
okkur, og sjálfur virtist hann una vel hag sínum. Hann flutti
erindi, eitt eða fleiri, og svo var ort margt, en flest gleymt, enda
aðeins ætlað til að vera dægurgaman. — Þá komu Bjargar-
vísurnar, sem þú spyr um, á gang. — í fyrstu mun þetta hafa
spunnist af því, að tíðrætt var um þær konur, er bjuggu hjer
í Borgarfirði, en voru norðlenskar að ætt. Þóttu þá ærið margar
þeirra bera Bjargar-nöfn, t. d. Ingibjörg í Norðtungu, Ingibjörg
í Síðumúla, Sigurbjörg í Deildartungu og Björg í Skógum. —
Af þessu spunnust svo Bjargar-vísurnar. — Guðmundi Frið-
jónssyni virtist svo, að Dísu og Veigu-nöfn væru algengari
hjer um Borgarfjörð en nyrðra, og af því komu Dísu- og Veigu-
vísurnar, án þess að átt væri við nokkrar ákveðnar persónur.