Hlín - 01.01.1951, Blaðsíða 18
16
Hlín
hátíðleg. — Það var gert það sem hægt var til að gera þessa
blessaða hátíð ljóss og friðar sem allra besta og gleðirík-
asta börnum og fullorðnum. Og við vorum glöð, eldri og
yngri. Og allir tóku þátt í undirbúningi jólanna, og ljet-
um við börnin ekki okkar eftir liggja. Öll okkar gull, sem
ekki voru dýrkeypt leikföng, heldur falleg glerbrot, bú-
slóðin heimatilbúnar brúður og brúðuföt. Brúðuvöggur
og rúmföt tókum við og hreingerðum og tilhöfðum eins
vel og við gátum, en mamma hjálpaði til að sauma brúð-
unum nýja kjóla, þeir voru fallegri hjá henni en okkur.
Við gerðum þá líka einhverja snúninga fyrir hana.
Þá var jólabaksturinn ekki lítil hátíð fyrir okkur.
Mamma bjó til gott brauð og allan mat, sem hún fór með,
og var afbrigða fljótvirk á það eins og alt sem hún gerði.
Jólabakstur var hjá henni mjög líkur því sem nú gerist.
Og svo kom laufabrauðið! Það var mikið búið til af því,
og þá kom verk, sem okkur krökkunum þótti gaman að,
að skera út kökurnar. — Altaf var stórsteik á jólakvöldið
og góður jólagrautur eins og enn gerist .— Þegar búið var
að borða var kveikt á jólatrje fyrir okkur, og sungnir jóla-
sálmar. Trjeð var ekki aðflutt. Það var lítið með 11 ljós-
um og stóð á borði. Fóturinn var kringlótt blökk og upp-
standari úr henni. Á hann voru álmurnar festar, og á þær
bundinn einir. Standurinn og fóturinn var þjett borað
með skáhöllum smágötum og í þær var stungið einir-
klóm þar til trjeð var hulið. Þetta leit út í ljósinu mjög
líkt og grenitrje. Ekkert skraut var á trejnu annað en
einir og ljós. Ljósin voru sett á endana á álmunum. Síðan
var kveikt og sungið „Heims um ból“. Við sátum hljóð
og hrifin af helgum friði og horfðum á Ijósin, sem ljóm-
uðu „svo hægt og stilt og hljótt". Svo var sungið „í Betle-
hem er barn oss fætt“.
Jeg hef oft síðan horft á stór jólatrje, hlaðin skrauti og
sælgæti, en jeg hef aldrei fundið meiri jólafrið og hrifn-
ingu en við þetta litla jólatrje. — Það er holt og gott börn-
um að gleðjast af litlu og vera nægjusöm. — Engar jóla-