Hlín - 01.01.1951, Síða 150

148
Hlin
Merkur verksmiðjustjóri á Norðurlandi ljet svo um mælt í
viðtali, og leyfði að hafa eftir sjer, að bestu starfsmenn sínir og
áreiðanlegustu, konur sem karlar, væru þeir sem stæðu í sjer-
trúarflokkum.
Ung stúlka á afskektum sveitabæ á Norðurlandi skrifar:
Það er fátt fólkið heima núna. Systkini mín fljúga úr hreiðr-
inu og vinir mínir berast burt með tímans straumi, og ein sit
jeg heima hjá foreldrum mínum. — En hvað um það, jeg ætla
að verða stoðin þeirra og vera þeim hjálparhönd, meðan þau
þurfa þess með. — Faðir minn er búinn að búa allan sinn bú-
skap hjer. Búinn að byggja hjer ágætt steinhús fyrir utan alt
annað. — Jeg vona að við þurfum ekki að yfirgefa þessa góðu
jörð.
Jeg segi stundum að það sje ákaflega mikið jafnaðarfólk, sem
er heima núna, við hjálpumst að í fjósinu, og ef þarf að járna
hest þá hjálpumst við að því. Ef ekki er skemtilegt í útvarpinu,
þá les jeg sögur fyrir foreldra mína. — Jeg fer á morgun á sil-
imgafjall með föður mínum.
Hjer er ákaflega fáferðugt og við förum lítið. — Það verða
mikil viðbrigði að fá símann, við höfum þráð hann í mörg ár.
Það er langt til næstu bæja og ekki bílfært. — Við höfum von
um að fá símann í haust, því stauramir komu á línuna i vor. —
Við erum ákaflega þakklát öllum þeim, sem hlut áttu að þessu
símamáli.
Rakel á Þverá skrifar vorið 1951:
Jeg var að hugsa um að senda þjer dálítinn póst í „Hlín“, ef
þjer sýnist hann þess verður: Það spyrja mig margir hvernig
jeg fari að því að láta hænurnar mínar verpa árið um kring. —
Nú er orðið dýrt að sækja alt í kaupstaðinn, enda líka aldrei
gert það, en efnalega rannsókn hef jeg enga á því, sem jeg gef
þeim, aðra en reynsluna: — Jeg tek rófukálið strax og jeg fer
að taka upp og sker það niður á bretti og læt það í tunnu í smá-
lögum og læt mjólkursýru á það, læt það svo bíða þar til það
hefur samlagað sig, hræri í því við og við. Svona held jeg áfram
þar til tunnan er orðin full. Það þarf ekki mikla sýru á það,
kálið er svo safamikið. Jeg bleyti svo með þessu í kjarnfóðrinu
hæsnanna.
Eins nota jeg alt blóð, sem til fellur úr hrossum, og það sem
ekki þarf til heimilsnota, læt í það kál og dálítið af rúgmjöli og
sýð svo í pokum, hafi jeg ekki vambir, en mjer þykir best að
hafa þær, læt í þær heilar og þá þarf líka minna mjöl.