Hlín - 01.01.1951, Page 36

34
lllín
lenu, sem var myndarleg og reglusöm húsmóðir. Sagði
Anna oft, að þar hefði hún lært ýmislegt, sem hefði orðið
sjer að gagni síðar í lífinu.
Þau hjónin, Anna og Þórður, eignuðust eina dóttur,
Oktavíu að nafni, og varð hún að sjálfsögðu augasteinn
þeirra og eftirlæti. Varð Anna að sjá um hana eins og
gefur að skilja, þar sem maður hennar var fjarvistum á
sjúkrahúsi. Sparaði hún ekkert til þess, að uppeldi henn-
ar gæti orðið sem best og fullkomnast. Lagði hún mikið
á sig á þessum árum, fyrst og fremst fyrir sína elskulegu
dóttur, sem allar hennar björtustu vonir voru bundnar
við. Hún kostaði hana til náms, bæði í Kvennaskólann á
Blönduósi og Kennaraskólann í Reykjavík. Var dóttir
hennar líka hin mesta efnisstúlka, prýðilega gefin og naut
vinsælda allra, sem kyntust henni.
Sumarið 1911 rjeðust þær báðar í kaupavinnu í Vatns-
dalinn, Oktavía að Undirfelli, en Anna að Ási, þar sem
jeg var þá, barn á 12. ári. Þetta sumar veiktist Oktavía
skyndilega og andaðist eftir stutta legu, 19 ára gömul.
Var þetta þyngsta áfallið, sem kom fyrir Önnu á lífsleið-
inni. Ekkert hefði henni þá verið kærara en að fá að
fylgja dóttur sinni yfir landamærin, og aldrei mun hún
hafa verið nær því að bugast undir byrði lífsins. Er mjer
þetta mjög minnisstætt. En trúin á Drottins forsjón og
náð reisti hana aftur við, og þegar frá leið, bar hún þenn-
an tilfinnanlega missi sinn með hinni mestu hetjulund.
Næsta vor fluttist hún svo að Þorfinnsstöðum í Vestur-
hópi, til Guðmundar Guðmundssonar, er þar bjó, en
hann hafði verið trúlofaður dóttur hennar. Var hún þar í
19 ár og lengst af ráðskona hjá honum. Er mjer kunnugt
um, að þessi maður, sem svo lengi naut starfa hennar og
vináttu, ber mjög ríkan þakklætishug í brjósti til hennar
fyrir alt, sem hún gerði fyrir hann og hans fólk.
Vorið 1931 fluttist Anna hingað að Steinnesi til okkar
hjónanna. Jeg vissi, að þá var hún að hverfa frá heimili,
sem var henni sjerstaklega kært. Jeg gerði ráð fyrir, að