Hlín - 01.01.1951, Blaðsíða 106
104
Hlin
í að vernda, viðlialda og endurbæta Safainýri, hefur enn
ekki unnist meira á en það, að hægt er að slá hana alla
hindrunarlítið með hestum og dráttarvjelum og tilheyr-
andi verkfærum. — Vegna þess hvað mýrin er votlend enn,
og víða graslítil, verður að hafa rakstrartæki við sláttu-
vjelina, þegar slegið er í henni, svo heyið troðist ekki
niður í bleytuna og til að flýta rakstrinum, sem að öðrum
kosti væri mjög tímafrekur og dýr. Ekki er viðlit að nota
snúningsvjel eða rakstrarvjel til ljettis eða flýtis við þur-
hey þar, vegna þess hvað engið er votlent.
Þess er áður getið, að verið sje að vinna með skurð-
gröfu í Safamýri. Með þessu er stefnt að því, að þurka
hana svo vel, að hægt verði að vinna í henni með öllum
algengum heyvinnuáhöldum. — Samhliða þessu er einnig
unnið að því að endurbæta og auka áveituna á hana,
sem nokkuð hefur verið unnið að áður með sæmilegum
árangri.
Þegar búið er að framkvæma þessar fyrirhuguðu urn-
bætur: þurkunina og áveituna, og þær eru farnar að njóta
sín, má líklegt telja, að árangur þeirra verði góður, og að
Safamýri eigi enn eftir að halda sinni fornu frægð og
varðveita tignarheiti sitt „Gullkistarí'.
Guðjón Jónsson, Ási, Ásahreppi, Rangárvallasýslu.
VINNUHJÚAVERÐLAUN.
Búnaðarfjelag fslands hefur á árunum 1949—50 veitt 21
körlum og konum verðlaun úr vinnuhjúaverðlaunasjóði. —
Visttími hjúanna hefur verið frá 16—60 ár. (11 konur og 10
karlar). Munir þeir, sem veittir eru, eru úr silfri og áletraðir,
eða með silfurskjöldum áletruðum, eftir því sem við á. — Þessi
órofa dygð og trygð við menn og málleysingja og hverskyns
störf, sem þeim var trúað fyrir og sem aldrei brást, er með
þessu viðurkend sem vert er og sjálfsagt.