Hlín - 01.01.1951, Blaðsíða 47
Hlin
45
ingar. — Þið eigið eftir að komast að raun um, að ekki er
altaf hægt að láta eftir öllum sínum löngunum. Það er
þroskandi að láta ekki alt eftir sjer. Það sýnir þroska
hvers manns, hvernig hann bregst við þeim ósigrum og
vonbrigðum, sem á vegi hans verða.
Stúlkur mínar! Á hverju hausti, þegar nýir nemendur
koma í skólann, eru þeir okkur kennurunum sem óráðin
gáta. — Okkur verður á að hugsa: „Hvernig stúlkur eru
nú þetta sem koma. Verða þær liprar og ljúfar í um-
gengni og fúsar til að hlýða settum lögum og reglum?"
Á vorin hafið þið svo sjálfar óafvitandi svarað þessum
spurningum með framkomu ykkar yfir veturinn.
Jeg er ykkur þakklát fyrir veturinn í vetur, þið hafið
ekki brugðist vonum mínum og trausti. Þó þið hafið, ef
til vill stundum gert ykkur sekar um smá yfirsjónir, þá
gleymast þær löngu áður en við gleymum því góða í fari
ykkar.
Þið skuluð ætíð kappkosta að koma þannig fram, að
allir sem kynnast ykkur geti með sanni borið ykkur góð-
an vitnisburð. Fátt er meira virði en gott mannorð, og
mikið til þess vinnandi að ekki falli á það blettur.
Þið eruð ungar og hraustar, og lífið með öllum sínum
unaðssemdum blasir við ykkur. Tækifærin til bjartrar
og glæsilegrar framtíðar fyrir ungar góðar stúlkur eru
mörg. En þið megið gæta að ykkur að glata þeim ekki
fyrir hugsunarleysi og kæruleysi. — Það er sorglegt að
vita, hve margur unglingurinn glatar besta tíma æfi sinn-
ar, vegna þess að hann lýtur engum sjálfsaga, en sleppir
sjer út í taumlausar skemtanir og óreglu.
Nú, þegar þið farið hjeðan, liggja leiðir ykkar sitt í
hverja áttina. — Raunliæft starf býður ykkar og allstaðar
er Jrörf fyrir vinnufúsar hendur, sem eru reiðubúnar að
gera sitt besta og verða að sem mestu liði í atvinnulífinu.
— Jeg vona að þið hafið J^að sem meginreglu að kasta aldr-
ei hendi til nokkurs verks, sem ykkur er falið. Vel unnið
starf veitir ánægju, en illa unnið ekki.