Hlín - 01.01.1951, Blaðsíða 60
58
Hlin
Heimilisiðnaður.
Viðhorf. — Viðbrögð.
Síðastliðin 10 ár hafa verið íslenskum heimilisiðnaði
mjög erfið að ýmsu leyti: Ákaflega mikil atvinna við ýms
framleiðslustörf, bæði í sveitum og bæjum, fólksleysi í
sveitum, og mikil eftirspurn eftir fólki við stærri og
smærri iðnaðarfyrirtæki í bæjunum, fþar sem nú eru 56
iðnfyrirtæki starfandi). Svo hefur það háð heimilisiðn-
aðinum mikið, hve mikil vöntun hefur verð á efni til
hans, jafnvel bandprjónar ófáanlegir, kambar, rokkar,
vefstólar, ásamt efni til vefnaðar og útsaums, hentugt
efni til smíða og áhöld til þeirra hluta o. s. frv. — Þessir
erfiðleikar draga úr áhuga og mætti til starfa.
Það er þó alveg furðulegt hvað unnið hefur verið þessi
árin, þrátt fyrir alt. Það sýnir að áhugi íslenskra kvenna
fyrir hverskonar handavinnu er alveg dásamlegur, bara
að hægt sje að veita honum í rjetta farvegi.
Maður vonar að úr rætist að nokkru, að efni og áhöld
fáist a .m. k. Baráttan urn vinnukraftinn minkar sjálfsagt
ekki.
Það sem sjerstaklega er frjettnæmt í þessum efnum nú,
er að Heimilisiðnaðarfjelag íslands og Ferðaskrifstofa
ríkisins starfa að því að útsala komist upp í Reykjavík. —
Fyrirtækið „íslensk ull“ hættir störfum og gengur inn í
þessa útsölu. — Ferðaskrifstofan ber að mestu hitann og
þungann af kostnaðinum, en Heimilisiðnaðarfjelagið
stendur aðallega í sambandi við framleiðendur. — Ávörp
eru send út um land og óskað eftir sölumunum, bæði al-
gengum munum og minjagripum.
Þetta er stórmál, sem ekki verður leyst í hasti, en leysist
smásaman, ef stefnan er rjett. — Það var náttúrlega sjálf-
sagt að gefa öllum landslýð kost á að taka þátt í þessu
starfi, en það er alkunnugt, að framleiðslan er ekki meiri