Hlín - 01.01.1951, Side 103

Hlin
101
botns, fyltust af sandi og tóku strauminn af svo sniddan
flaut ekki burtu.
Garðurinn, sem hlaðinn var í Djúpós (1923) er 400
metra langur, 5—10 metra breiður og 2—4 m. hár. Hann
kostaði um 100 þúsund krónur.
Fyrir hina mikilsverðu hjálp vegamálastjóra með efnis-
útvegun og verkfræðilega aðstoð, sameinaða krafta og
einbeittan vilja allra hlutaðeigenda með að vinna þetta
stórvirki, gekk það miklu betur en bjartsýnustu menn
gátu látið sjer til hugar koma, undir öruggri og ágætri
verkstjórn Sigurðar Ólafssonar bónda á Hábæ. — Með
því var Safamýri og nærliggjandi landi bjargað frá eyði-
leggingu, en sköpuð aðstaða til áframhaldandi, blómlegs
búskapur þar sem áður lá við algerðri auðn.
Þegar vatnið úr Djúpá hætti að geta runnið úr farvegi
sínum um Djúpós og Valalækjarósa, sem hlaðið var í báða
samtímis, rann það fram að sjávarkambinum og flæddi
upp þar, sem Djúpá hafði haft útfall áður. Þar var mokað
skarð í sjávarkambinn, svo áin fjell þar í sinn fyrri farveg,
sem henni verður vonandi haldið í, svo hún fái ekki tæki-
færi til að endurtaka erfiðleika og eyðileggingu þá, er hún
hefur valdið með því að flæða á nytjalönd nærliggjandi
jarða.
Eftir að búið var að hlaða í Djúpós og veita Djúpá
(sem eru báðar Rangárnar og Þverá, eftir að þær renna
í eitt) í sinn upphaflega farveg beint í sjó fram, ruddu
þær miklu af sandi úr farvegum sínum og dýpkuðu. —
Þegar vatnið lækkaði í Ytri-Rangá, hætti hún að brjóta
skörð í bakkana og flæða inn á Safamýri eins og hún hafði
gert áður í vatnavöxtum og miklum frostum á veturna.
Suðvesturhluti mýrarinnar, sem mesta vatnið hafði
legið á, áður en Djúpós var teptur, breyttist mikið eft-
ir að í hann var hlaðið. Vatnið minkaði, landið seig og
þornaði, þegar frá leið, svo að hægt var að nytja það að
mestu eftir fá ár, nema flóð og fen, sem lengi voru að síga