Hlín - 01.01.1951, Blaðsíða 158
156
Hlín
þeirra þæginda að hafa rafmagn, en því miður á það sjer líklega
langt í land.
Nú er fátt í kotinu hjá mjer sem stendur: Börnin fjögur í
skóla, þrjú heima og einn sonarsonur (pabbi hans að ljúka námi
í vor í framhaldsdeild Hvanneyrar), tvær dæturnar í Reykjavík
og bóndinn á Búnaðarþinginu. — Svona tvístrast þetta annað
slagið. Hálfan mánuð í sumar var alt heima, tengdadóttirin líka,
þá var nú gaman.
Nú er spunavjelin okkar hjema, fjelagskvennanna, orðin
ljeleg, og hef jeg stundum, af því jeg hef ráð á rafmagni, verið
að hugsa um spunarokkinn, eða er það ekki rjett hjá mjer, að
það hafi verið smíðaður rokkur, sem gengur fyrir rafmagni? —
Mikið langar mig til að vita hver smíðar þá, og hvernig hægt
væri að komast yfir slfkan grip. — I.
Kaupstaðarkona á Austurlandi skýrir svo frá:
Jeg nota altaf soð af nýjum fiski. Jeg er svo heppin að eiga
ísskáp, jeg geymi soðið í skápnum, og þegar mjer þykir nóg
komið, bý jeg til fisksúpu, sem öllum þykir hið mesta sælgæti,
hollur og góður matur. Náttúrlega ágætt, ef maður hefur
sveskjum og rúsínur í hana. — Það ætti aldrei að fleygja neinu
fisksoði.
Mörgum þykir ágætt að hafa hvíta sósu með fiski í stað ýmis-
konar feiti, sem ekki er æfinlega sem lystugust: — Látið smjör-
bita í pott, hrært lítið eitt mjöl út í og niðurskorinn laukur,
þynt með fisksoði. — Lystug og góð sósa með fiski. — M.
Vestfirsk kona skýrir svo frá:
Það hefur lengi tíðkast á Vestfjörðum að hafa rófusúpu til
matar, þegar gulrófur eru tiltækar. — Hún er búin til á þessa
leið: Smátt brytjaðar gulrófur eru látnar í kalt saltvatn og hálf-
soðnar, þá er mjólk látin í eftir því sem hver vill vera láta. —
Þegar sýður, er dálitlu af haframjöli kastað útá. Sykur eftir
vild. Þetta er nú allur galdurinn. — Mörgum þykir þessi rófu-
súpa góð. — H.
íslenski bóndinn, eftir Benedikt frá Hofteigi, er tvímælalaust
ein merkasta bókin, sem gefin var út hjer á landi árið 1950. —
Hún var prentuð í Prentverki Odds Björnssonar h.f. á Akureyri.