Hlín - 01.01.1951, Side 55
Hlin
53 %
Vökumenn.
Jeg hlakka altaf til, þegar „Hlín“ ber að dyrum, því þá
finst mjer að jeg vera komin upp í sveit og vera heima.
Enda hefur ,,Hlín“ ávalt ýmislegt gott og þjóðlegt að
færa lesendum sínum. — Það fyrsta er jeg geri, þegar jeg
opna „Hlín“, er að róta í skýrslum kvenfjelaganna og sjá
hvað þau eru að gera. Og er þá einkum einn þáttur í
starfi þeirra, sem mjer er, og hefur jafnan verið, hugleik-
inn, en það er umferðargarðyrkjan og hvort hún mundi
enn vera starfrækt. — Jeg vildi óska, að hún legðist ekki
niður, eða yrði tekin upp aftur, sem eitt hið allra merk-
asta nauðsynjamál, er kvenfjelögin hafa tekið á dagskrá
sína og beitt sjer fyrir.
Einn merkur maður sagði eitt sinn, er minst var á garð-
yrkjuna, að það væri undravert hvað-svo fámenn og fátæk
fjelög, hlaðin ótal störfum heima fyrir, gætu miklu góðu
til leiðar komið. Og hann bætti því við: að kvenfjelög
landsins væru orðin svo merkur þáttur í þjóðlífinu, að
þau mættu ekki leggja niður starf. Og mun það rjett
ályktað. — Þó að langt sje nú síðan fyrst var farið að
brýna fyrir fólki nauðsyn og nytsemi garðræktar hjer á
landi, þá hefur þessu miðað furðu hægt áfram, lengi
frameftir. En þó að seint hafi gengið, er nú sem betur
fer orðin breyting á, og í sumum sveitum stökkbreyting
í allri ræktun, enda ekki vantað uppfræðslu í ræðu og
riti og útvarpi nú á síðustu tímum.
En það er eins og skriður kæmist fyrst á garðræktina
til sveita, þegar farið var að senda garðyrkjustúlkur út
um landið (með ofurlitla námsskeiðsþekkingu í poka-
horninu), til þess að leiðbeina á heimilunum og hjálpa
til. Og eiga kvenfjelagasamtökin hinar bestu þakkir skil-
ið fyrir að hafa tekið það mál í sínar hendur og starfrækt
það á þann hátt að hafa stúlkur á sínum vegum.
Umferðargarðræktarstarf þetta hafði ekki hátt um sig,