Tímarit Máls og menningar - 01.11.1977, Page 44

límarit Máls og menningar
skólanna má — samkvæmt opinberu skjali menntamálaráðuneytisins —
leyfa að velja sér til umfjöllunar bók „þar sem orðalag er slíkt, klám og
guðlast ... að ekki er einleikið um sorann og orðfærið sem hrannast í
þessa mynd og enginn glans stendur af“ svo vitnað sé orðrétt í grein
móðurmálsverndarans.
Oskeikulum mælikvarða hefur líka verið brugðið á það háskarit því
Gunnar þessi hefur valið sér kafla og beðið Morgunblaðið að birta þá (til
viðvörunar náttúrlega) og það kom honum ekki á óvart þegar ritstjórinn
sagði „að Mbl. mundi ekki birta kaflana þar sem í þeim væri klámyrði
sem Mbl. hefði aldrei prentað“.
Þetta vill títtnefndur Gunnar hafa til marks um það að þessa ónefndu
bók eigi ekki að hafa í skólakerfinu. Raunar er ósk hans einfaldlega: Það
vildi ég að enginn lcesi þessa bók!
Vonandi furðarðu þig á því hvað þetta komi Turninum á heimsenda
við, en það stendur raunar í sambandi við nokkrar svolítið skrítnar hugs-
anir sem mig langar að skrifa þér í staðinn fyrir umfjöllunina um Heine-
sen sem þú varst að biðja um.
Trúlega mótmælum við því af öllum kröfmm að Morgunblaðið geti
stillt sér upp við hverjar skóladyr í landinu til að gæta þess að fremur
algeng orð úr daglegu tali fólks fái þar ekki aðgang. Vonandi mótmælum
við fyrst og fremst af praktískum ástæðum. Rökrétt afleiðing svona hugs-
unar væri nefnilega sú að hætt yrði að hleypa börnunum útúr skólastof-
unum yfirleitt.
Og hver yrðu laun skólafangavarða einsog kennarar eru leiknir?
Hitt verð ég þó að viðurkenna að sjálfur hef ég komist að svipaðri
niðurstöðu og Gunnar því ég banna birtingu verka minna í kennslubókum
skólanna — enda þótt ég ekki telji það í mínu valdi að banna nemendum
að velja verk mín sjálfviljugum til umfjöllunar. A hinn bóginn skortir
mig það fávísinnar samansaumaða hugrekki sem þarf til að taka þvílíka
ákvörðun vegna ritverka sem aðrir en ég hafa ráðstöfunarrétt yfir.
Enda hafa nógir orðið til að blása sig uppí það hugrekki: Göbbels,
Zdanjoff, Gunnar Finnbogason og hvað þeir heita allir þessir móðurmáls-
skömmtunarstjórar — gjörvallar pappírsbirgðir landsins hrykkju varla til
að gera lista yfir þá alla með smáletri.
Og hver veit nema það einmitt sýni mjúklátan styrk þessa sem við
köllum skáldskap að hann skuli enn vera stundaður þó mannkynið hafi
einlægt verið reiðubúið að lúta fjandmönnum hans. Því skáldskapur og
266