Skírnir - 01.01.1974, Side 168

162
ÓLAFUR JÓNSSON
SKÍRNIR
2 Þessu samhengi reyndi ég að lýsa ofurlítiff nánar í grein sem nefndist
Skilgreining mannsins, Félagsbréf AB 32, 1963, 20-31.
3 Rit IX, 1950, 116.
4 Rit X, 1950, 311.
5 Rit X, 314.
« Rit VIII, 1949, 196.
i Rit VI, 13.
8 Eg kýs aff vitna til sögunnar á frummáli - sumpart af því aff óþarft er aff
gleyma því effa þykjast ekki vita aff Gunnar Gunnarsson samdi sögur sínar
á dönsku og margar þýðingar þeirra eru annarra manna verk, og sumpart
af því aff hér verffur einnig vitnaff til efnis sem ekki er til á íslensku. Mér
er heldur engin launung á þeirri skoffun að sumar sögur Gunnars hafi
ekki komist til skila á íslensku ennþá, þótt þaff eigi hvorki viff um Blind-
hús né Affventu sem hér er einnig í umræffu. Og engu hygg ég spilli aff
þekkja Brimhendu á dönsku jafnframt hinni íslensku gerff sögunnar.
Upphaf Blindhúsa er á þessa leiff í þýffingu Halldórs Laxness:
Já þaff er margt lífiff þó lifað sé. Hvaff finnst þér? Ekki veit ég hvaff
mér finnst. Maffur veit varla einu sinni hvað liffið er, aukin heldur hvað er
í vændum. Og þaff fer vel á því. Já, ætli þaff fari ekki bezt á því (Rit;
VI, 7).
9 Já þaff er margt lífið ... Loksins fer sjónin, og þá er aff þrauka í myrkr-
inu; bíffa; bíffa og bíffa; bíða eftir hverju? Kannski eftir enn meira
myrkri. Effa eftir Ijósi? - eftir stórmiklu Ijósi. Hver veit (7).
10 Nú kem ég, pabbi, svarar Lúffvíka hæglátlega og síðan heldur hún áfram
aff liggja; liggur svolítiff áfram inni hjá sér í austurkamesinu, sem blessuff
sólin fyllir á morgnana; liggur svolítiff í viffbót og er aff hugsa um, að í
þessu hlýja húsi meff stóru vingjarnlegu gluggunum sjá nú tveir ekki
framar þaff sem sólin rís til að lýsa yfir og láta sjást, rís til aff vekja og
verma; tveir sjá ekki íramar neitt, og eiga, hvort sem þaff verður fyrr eða
síffar, aff ljúka aftur augum sem lengi á undan voru ekki opin; - og annar
er faffir hennar. Þaff renna myndarlegir táradropar niður eftir fullu rjóffu
kinnunum á Lúffvíku, og safnast fyrir í munnvikunum á henni og þar
bragðar hún á þeim, og þeir eru saltir (17).
11 Nú sér ekki lengur votta fyrir brosi hjá honum, nú ríffur hann einn, Jón á
Gili. Og hugsar um þaff, þar sem hann ríffur, að einu sinni fyrir margt
löngu bar svo til, aff þeir Sigurbjörn gistu saman í heiffakofa, - og hann
heyrffi Sigurbjörn tala upp úr svefni: „Sigurbjörn - sigurs-björninn“______
Hvaff sem hann hefur nú verið aff dreyma! Einkennilegt af Jóni, aff hafa
aldrei sagt neinum frá þessu. Ekki heldur líklegt hann segi þaff neinum úr
þessu ... Honum verffur einnig hugsaff til Hjartar; - sér hann fyrir sér
viff vinnuborffiff ... Og ríffur sem sagt áfram mjög alvarlegur í bragði;
fjöllin rísa umhverfis, grúfa ekki yfir, heldur hafa bláma fjarlægðar;
hrjóstrugt land meff einstöku gróffurblettum í dölum. Og allt tóm alvara.
Alvara og óskiljanleiki. Alvara og - tilgangur ... (72).