Úrval - 01.12.1943, Qupperneq 85

KROSSFERÐ BARNANNA
83
unum var boðið að hverfa heim
og takast nytsöm störf á hend-
ur. Fáir hlýddu skipuninni, en
þar sem engin ákveðin skref
voru stígin til að framfylgja
henni með valdi, hélt meirihluti
barnanna trúlega hópinn og hélt
áfram göngu sinni til Marseill-
es, sumir jafnvel alla leið inn
í Italíu.
Og áfram héldu þau, gegnum
sveitir, borgir og þorp, veifandi
fánum og reykelsiskerum og
syngjandi sálma. Þau fengu
áreitnislaust að ferðast um land-
íð og aðdáunarfullur múgurinn
hópaðist á eftir þeim. Þegar
börnin voru innt efti því, hvert,
þau ætluðu, svöruðu þau glað-
lega eins og hini þýzku vinir
þeirra:
,,Að leita að krossi vors
Krists handan við höfin breið.“
Að lokum leiddi Stefán her
sinn inn í Marseilles. Það voru
30000 ungra hermanna. Hér
sagði hann, að Miðjarðarhafið
myndi klofna eins og Rauða-
hafið gerði forðum daga, svo
að þeir gætu gengið þurrum
fótum til landsins helga. En
særinn hélt áfam að gjálfra við
ströndina, eftir að börnin komu
til borgarinnar. I fyrstu ríktu
hin sárustu vonbrigði. Síðan
vaknaði vonarneisti í brjóstum
þeirra.
Tveir kaupmenn, William
Porcus og Hugo Ferrcus, sáu
hinn hrjáða her og heyrðu
hann syngja:
,,Að hef ja á ný þinn helga kross
Herrann Jesú, styrk þú oss.“
Þessir tveir þorparar létust
hafa samúð með krossförunum.
Þeir buðust jafnvel til að láta
hinum ungu sakleysingjum sjö
skip endurgjaldslaust í té til að
komast á austur til landsins
helga og heim aftur að lokinni
sigurför. Stefán sagði, að boð
kaupmannanna væru send frá
himnum og börnin stigu glöð á
skipsfjöl.
En það var hörmuleg sjóferð.
Krossfararnir á tveim skipun-
um sluppu bezt, því að þau
braut á skeri skammt undan
Sardiníu og drukknuðu þar
allir. Þjáningar þessara barna
áttu sér því skjótan endi. Öðru-
vísi var því varið með börnin
á hinum skipunum fimm. Þau
voru ekki flutt til landsins
helga eins og þeim hafði verið
lofað, heldur til Alexandríu.
Þar voru þau rekin í hópum til
hins hræðilega þrælamarkaðar