Víðförli - 01.06.1950, Síða 13

HVORT SKILUR ÞÚ?
11
lokuð bók fyrir mörgum, þekkjum það e. t. v. af sárri, persónu-
legri reynslu. Ég hef þegar bent á, að Biblían veit fullvel, að hún
getur verið lokuð bók, en hún veit, að alvarlegasta hlið þess máls
er sú, að hjartað, sem les, getur verið skýlu hjúpað, ekki hitt, að
það sem máli skiptir í Biblíunni sé óljóst. Og hún bendir á, hvað
úrslitum valdi um það, hvort Biblían er lokuð eða opin, það er
afstaðan til Krists.
Ein hinna himnesku sýna, sem skýrt er frá í Opinberun Jóhann-
esar varpar ljósi yfir þetta. Jóhannes lýsir sýn sinni á þessa leið:
Ég sá í hægri hendi hans, sem í hásætinu sat, bók, innsiglaða
sjö innsiglum. Og enginn var maklegur þess að ljúka henni upp.
Og ég grét stórum yfir því, að enginn var maklegur þess að ljúka
henni upp. Þá var við hann sagt: Crát þú eigi. Sjá, sigrað hefur
Ijónið af Júda ættkvísl, rótarkvistur Davíðs, svo að það getur
lokið upp bókinni og innsiglum hennar sjö. Og ég sá lamb standa,
sem slátrað væri og það tók við bókinni. Og þá féllu hinar himn-
esku hersveitir fram fyrir lambinu og þær syngja nýjan söng,
segjandi: Verður ert þú að taka við bókinni og Ijúka upp inn-
siglum hennar, því að þér var slátrað og þú keyptir menn Guði
til handa með blóði þínu af sérhverri kynkvísl og tungu og lýð
°g þjóð. Og ég sá og heyrði raust margra engla og tala þeirra var
tíu þúsundir tíu þúsunda og þúsundir þúsunda. Þeir sögðu með
hárri röddu: Maklegt er lambið hið slátraða að fá máttinn og rík-
dóm og vizku og kraft og heiður og dýrð og lofgjörð.
Þanr.ig lítur kirkjan, hin jarðneska og himneska, Guðs lýður í
lægingunni og í dýrðinni, á Biblíuna: Lambið, Guðs lambið, sem
her synd heimsins, hinn krossfesti og upprisni Kristur Drottinn,
brýtur innsigli hennar og lýkur henni upp. Hann og það, sem í
honum og fyrir hann hefur gerzt, er lykillinn að henni og þeim
einum er hún opin, sem beygja kné fyrir honum og taka undir
með kirkju Guðs, bæði á jörðu og himni, segjandi: Maklegt er
lambið hið slátraða að fá máttinn, máttinn yfir lífi mínu um
tíma og eilífð. Honum, sem í hásætinu situr og lambinu sé lof-
gjörðin og heiðurinn og dýrðin um aldir alda.
AS efni til erindi flutt á hinum alm. kirkjufundi í okt. 1949.