Víðförli - 01.06.1950, Qupperneq 23

VOHU UNGBÖRN SKÍRÐ í FRUMKRISTNI?
21
Mér virðist óvéfengjanlegt af vendilegum rannsóknum og rök-
semdum J. Jeremiass (Hat die alteste Christenheit die Kinder-
taufe geiibt?, 1938), að mögulegt sé að benda á óbeina vitnis-
burði í N. t. um barnaskírn. Meira vil ég ekki segja. En jafnframt
vil ég segja með allri áherzlu, að sýnu minni, þ. e. a. s, alls engin
merki verði fundin í N. t. um skírn fullor'ðinna, sem eiga kristna
foreldra og liafa vaxiS upp meö þeim. Ilvað tímann snertir er þó
hugsanlegt tilefni til slíks þegar um árið 50, undir öllum kring-
umstæðum á tímum N. t. Hið eina, sem vér heyrum um börn
kristinna foreldra, er það, sem segir í 1. Kor. 7,14, og það er í
samræmi við háttu Gyðinga, en þeir skírðu þau börn heiðingja,
sem þeir áttu, þegar þeir tóku Gyðingatrú, en ekki þau, sem þeim
fæddust síðar. Hvernig sem skýra ber að öðru leyti ummælin í
1. Kor. 7,14, þá taka þau af tvímæli um það, að börn kristinna
foreldra hafa ekki verið skírð á fullorðinsaldri.
Þeir, sem neita því, aS skírn barna sé biblíuleg, œttu sem sé að
íhuga þaS, aS sú skírn, sem þeir mæla með, þ. e. skírn þeirra ú
vöxnum aldri, sem fœddir eru og uppaldir af kristnum foreldrum,
er ennþá miður vottfest í Nýja testamentinu en skírn ungbarna,
svo miklu mi'ður, a8 þad er óhœtt d8 fullyróa, aö slík skírn hafi
alls ekki átt sér stax) í frumkristni, en möguleika ungbarnaskírnar
verSur hins vegar ekki neitdó me8 rökum.
En það, sem mestu skiptir, er að fá úr því skorið, hvort ung-
barnaskírn samrímist skilningi Nýja test. á eðli og markmiði skírn-
arinnar. Síðar verður nánar rætt um samband trúar og skírnar.
Kenning N. t. um skírnina samrímist fullkomlega barnaskírn og
þeir textar N. t., sem vant er að vitna til barnaskírn til stuðnings,
eiga og við um skírn fullorðinna.
Frumkirkjan hafði tvær sakramentis-athafnir um hönd, skirn og
kvöldmáltíð. Báðar athafnirnar fela í sér hlutdeild í dauða og upp-
risu Krists. Kvöldmáltíðin er endurtekin hlutdeild innan kirkj-
unnar í veruleik hjálpræðisins, endurnæring þess lífs, sem menn
hafa þegar öðlast. Skírnin er upptaka einstaklingsins í eitt skipti
íyrir öll inn í veruleik þess hjálpræðis, sem grundvallast á Kristi.
í Róm. 6,3nn lýsir Páll því, sem gerist í skírninni: Skírnþeginn er