Fróðskaparrit - 01.01.1981, Blaðsíða 107

Fároiska folksagor upptecknade efter 1950
115
ikki lamin,« sigur hon. Á, biður hana ikki snakka sovorðið, jú, jú, tað var
hann. Og, ja, eitt skuldi eg kanska sagt fyrst, tað var tað, at har á leið har
var altíð fleiri morð, og øll vóru upp á tann mátan, at, at tey vóru stungin
í bakið, øll hesi morðini, millum herðarnar. Ja, nú, nú heldur hann, hann má
trúgva gentuni. Ja, sigur hann, at hann skal undirsøkja hetta her, og nú Bartal
fær, segði hann, at vita tað, at hann skal undirsøkja og behandla hann og
ætlar at arrestera hann, nú kemur øði í hann, og teir at berjast. Tað var ein
øgiligur kampur pá lív og deyð millum teir báðar, teir tókust har á vøllinum.
Einki — ikki lamin tá, hara nakað sum hann læt sær, og hevði ikki hon verið
við, so hevði hann helst vunnið sigurin, men hon hjálpti so mikið, at tey blivu
tey, sum blivu sigurharrarnar, og hon hevði bond har, sum tey fingu bundið
hann. Tey fingu so bundið hann soleiðsnar og fingu so givið hann ann fyri poli-
tiinum og ella rættinum, sum tá var, og so kom hann til forhoyr, og tað bleiv
so, hann bleiv so deyðsdømdur. Hann skuldi — tí tað bleiv uppdagað — hann
bekenti tá, at hann hevði dripið øll hesi her, sum vóru stungin millum herðarnar.
Men sum altíð plagar at vera, at áðrenn hann skuldi — hann skuldi heingjast,
og so bleiv hann spurdur, um hann ikki hevði eitt seinasta ynski, sum tey
plaga at spyrja sovorðin deyðsdømd. Tað síðsta ynski? Jú, hann hevði eitt
ynski, segði hann. Hann vildi sleppa at — at kyssa mammu sína síðsta farvæl
Jú, jú, tað mátti hann hava loyvi til. So kemur henda gamla mamman til, og
tá ið hon kemur til hansara, tá tekur hann og bítur nøsina av henni, kvettir
nøsina av við tonnunum og spýtir hana aftur í ansiktið á henni. Hatta skuldi
hon hava í løn fyri tað, at hon hevði lært seg, altso, frá lítlum av, hevði lært
seg at stolið og dripið og alt ilt. Hetta skuldi vera lønin, hon fekk afturfyri frá
sær. Og so gekk hetta sína rættargongd. Hann bleiv avrættaður. Og hon, eg
veit ikki lagnuna hjá henni, hon fekk í alt fall onga nøs aftur.
SÚSANNA KATRINA SAMUELSEN ár fodd 1904 i Húsavík,
Sandoy, dár hon fortfarande ár boende. Hennes far, Hanus An-
toniussen, var odalsbonde pá Skumpitoft. Aven farforáldrarna
horde hemma i Húsavík. Modern, Malene Fredrikke Poulsen, kom
frán Hestur, dár áven mormodern var fodd. Morfadern dáremot
hárstammade frán VelbastaSur.
Susanna Samuelsen har tecknat ner ett antal sagor, som hon horde
som barn och som hon i sin tur beráttat for sin son. En av sagorna,
den nedan anforda »Tann kolluta muan«, beráttade hennes mor. De
ovriga sagorna horde hon beráttas av en grannkvinna, Cathrina
Magnussen í Toft, kallad »navnan« av fru Samuelsen pá grund av
namnlikheten. Denna brukade berátta sagor och ságner for barnen,
medan hon satt och stickade. Hon hárstammade frán EiSi pá