Fróðskaparrit - 01.01.1981, Blaðsíða 223

Sambandið føroyinga og útlendinga millum
231
komin til mans (helst u. 1. 1815-20) fór út at sigla og sigst hava siglt víða. Hann
sigst umframt Danmark at hava vitjað bæði Grønland og Suðurameriku og kom
ikki heimaftur fyrr enn á ellisárum. Av øðrum nólsoyingum um somu tíð kunnu
nevnast Tummas í Geil, ið var burturi í fleiri ár. Summir sigldu eitt skifti við
kongliga handils skipunum og fóru síðan i langfarasigling sum porkerningurin
Suðuroyar-Dánjal (føddur í 1787), ið sigldi bæði upp á Miðjarðarhavslond og
Eystur- og Vesturindiu, tók stýrimansprógv í útlondum og endaði aftur í Føroyum.
Nakað ta somu siglingarlagnu hevði søldfirðingurin Jóhan Hendrik Weyhe
(føddur í 1786). Javnaldri hansara, Mikkjal Miiller úr Hvalba, fór um aldamótið
1800 og var burtur í tjúgu ár, tók stýrimansprógv í 1807, og førdi til 1814 ymisk
kaparaskip, mest í Eystrasalti. Hann var í 1819 yvirstýrimaður á Vesturindiu-
fara og kom (ógiftur) heim aftur í 1826 at búgva í Havn. Beiggin Christopher
mynstraði í 1810 við bretskari skonnart, ið komin var á Havnina, sigldi víða,
men búsettist í Danmark. Sonur Jákups Nolsøe (Andrias Niklái) sigldi úti. Seinast,
ið frættist frá honum, var í 1825, tá ið hann fór úr franskari Miðjarðarhavshavn
við donskum skipi, ið spurdist ikki aftur. Eisini tríggir abbasynir Jákups vóru í
langfarasigling. Petur Hans Sivertsen, ið førdi Eiðis-jaktina (»Neptunus«), var á
ungum árum farin út at sigla, tók stýrimansprógv í Altona, førdi fleiri donsk
skip og var seinri við enskum Eysturindiu-fararum. Ein eiðismaður av »Neptunus«
fór í 1850 av í Keypmannahavn og sigldi burturi við donskum skipi.
011 hesi dømi frá miSjuni á 16. til miSjuna á 19. øld benda á, at
hetta hevur veriS lagiS hjá so mongum føroyingi til allar tíSir. Vit
eiga bert einki skrivligt um teir, tí eru teir bara at finna, tá iS teir
hava boriS viS galdandi lógarreglur, hava søkt um skip ella eru uppi
í sakarmálum um arv, skifti o. t. Teir hava eins og flestir langfara-
menn nú á døgum veriS sáttligir, stak dugandi skilamenn, sum uttan
háva úti í heimi hava veriS Føroyum gott umboS. Menn, iS gjørdu
ikki hol í sjógv sum Magnus Heinason og Nólsoyar-Páll, og sum tí
eru gloymdir.
Skipbrot.
So mikiS hevur hent seg aSrastaSni í heimi, at ring smitta hevur
staSist av skipbrotsmonnum, at vit heilt stutt skulu nevna nøkur
dømi um slíkar tilburSir í Føroyum. Har hava ivaleyst veriS mangir,
iS vit skrivliga einki vita um.
Zachariasen (1959-61) sigur tað vera søgn, at eitt turkaskip rendi á land á
Sumbiarhólmi (í 1627?). Ein maður kom sær upp á hólmin og varð verandi fýra
ár í Sumba, har hann legði eftir seg leysingarson, sum seinri fór norðurum at
búgva. — 1 1662 fór hálendskt skip illa undir Føroyum, varð umvælt og vann