Fróðskaparrit - 01.01.1981, Blaðsíða 115

Fároiska folksagor upptecknade efter 1950
123
skorir(!), ólíka eru vit, vit fara okkum til Tundurbý at drekka mjøð og klára
vín, tví vorð tær Kola,« siga teir og fara so sín veg, og glað var hon; hon
slapp nú vegin fram heim aftur til foreldrini í øllum góðum, og glað vóru tey,
tá tey fingu allar døturnar aftur.
Risin fór nú heim við øllum risunum, sum hann hevði boðið í brúdleyp; tá
ið teir koma inn, og hann sær hetta sita pyntað við eldin, skal hann fara at
kyssa brúðrina, tí hana helt hann tað vera; hann tekur tvørtur um klótuna,
og bæði detta í eldin og kolast upp, og allir risarnir fóru at gráta, og tað var
ein grúiligur grátur, teir grótu, so takið fór av húsunum.
6. Blóðmørskeppurin til prestin
Tá ið Kálvur lítli var prestur í Sandoy, skuldi hann messa soleiðis, og hetta
varð sagt við einum gomlum messulag:
»Hoyra tit bøndrakonurnar, sum ganga í kirkjuna til prestin,
saktans máttu tit havt ein blóðmørskepp
ella eina vinstur til prestin.
Tá kom ein kona við einum blóðmørskeppi,
hon kastaði hann á altarið, so hann skrædnaði.
Da svarede præsten og sagde:
Maadelig pølse er altid bedst,
hvad enten den er af ko eller hest.«
Og aftursvarið hjá meinigheitini skuldi vera:
»Koen, hesten, pølsen, præsten.«
JÓHANNA MARIA SKYLV HANSEN (1877—1974) hárstam-
made pa bade fádernet och modernet fran Nólsoy. Pa grund
av sitt giftermal med fyrmástaren Anders Hansen, dansk till bor-
den, var hon bosatt pá flera olika platser sávál i Danmark som pá
Fáróarna. Nár maken pensionerades ár 1945 flyttade de forst till
Nólsoyarbygd och efter sju ár till Tórshavn, dár hon bodde till
sin dod.
Nár barnen var vuxna bórjade Maria Skylv samla och teckna
ner gamla ságner och minnen om áldre levnadsfórhállanden. Delar
dárav publicerades i Gamlar gøtur I—IV. I hennes uppteckningar
fórekommer emellertid inga folksagor. Fórst efter upprepade óver-
talningsfórsók fórmáddes hon att fór fórfattaren berátta tre sagor,
av vilka de tvá nedan anfórda skámtsagorna senare spelades in. Den
tredje sagan handlar om en prástfru, som inte ville fóda barn (AT
755). Hennes version av denna sagotyp skiljer sig nágot frán Jakob-
sens uppteckning av samma saga (nr 76, s. 627).