Skírnir - 01.01.1886, Blaðsíða 70

72
FRAKKLAND.
vann var, að hann náði eyjum þeim á vald Frakka, sem Fiski-
eyjar heita, tveim dðgum áðut enn Sínlendingar sveigðust til
friðar. Hann tók við flotaforustunni sumarið 1883, en heimt-
aði jafnan meira lið af stjórninni, enn hún vildi senda, og var
henni afar gramur fyrir tregðu hennar. Honum þótti vel vinn-
andi að kúga Sínlendinga til friðar á langt um skemmri tíma,
enn til þess gekk, ef harðara hefði verið að þeim gengið og
miður til sparað. Hann var orðinn hægri mönnum sinnandi,
þvi honum þótti þjóðveldið ekki til þrifnaðar vita, sem fyrir
þvi var staðið. í febrúar 1884 komst hann svo að orði i brjefi
til vinar sins heima: «Er ekki von að mjer gremjist, þegar
jeg hugsa út í, að jeg hljóp út í rimmuna á strætum Parísar
fyrir 36 árum*), og vildi leggja lif mitt í sölurnar, en það
varð til þess, að koma öðrum eins öpum i veldissess, sem
sitja þar nú á Frakklandi!» I seinasta brjefinu (15. marz) var
hann enn beiskyrtari: «þ>rátt fyrir allt setn á hefir unnizt i Tonkin
og á Formósu, erum við látnir halda kyrru fyrir. Hvaða var-
menni eru þeir ekki, sem við stjórnina sitja? og hvern fylgis-
flokk eiga þeir ekki í meira hluta þingsins, og hversu ljettilega
bera þeir ekki sakir sínar, og vita þó allir vel, hvað þeim er
um að kenna? það er nú auðsjeð, að þjóðin er á hnignunar-
leið komin!» Courbet var orðinn dauðveikur. þegar hann skrifaði
stjórninni síðustu skýrslur sínar — tveim dögum áður enn hann
dó. Ailir luku þar upp einum munni, að hjer væri bezti
maður og mesti kappi látinn, enda var útför hans gerð — í
París — með veglegasta og minnilegasta móti. — 28. júlí dó
náttúrufræðingurinn Henri Milne-Edvards, 85 ára að aldri.
Eptir hann fjöldi rita, sem Iengi munu mikils metin.
í uppreisninni 1848, þegar Loðvík Filippus var rekinn frá völdum.