Skírnir - 01.01.1886, Blaðsíða 29

ENGLAND.
31
stone varð að víkja úr stjórnarsessi. Englendingar sögðu að
skarðið væri opið hlið að Afganalandi, en í raun og veru
vildu þeir forðast, að línan yrði svo nærri Herat dregin.
Rússar slökuðu loks til við þá Granville, og hjetu, að skarðið
skyldi vera innan takmarka Afganalands. þegar Salisbury
hafði tekið við stjórninni, fór fyrir honum sem fleirum, þegar
i ábyrgðarstöð er komið, að öll ummælin urðu spaklegri — eins
og í egipzka málinu — og að eins talað um, að Rússar yrðu
að efna loforð sín, en við hitt ekki komið að færa sig upp á
skaptið í kröfunum fyrir hönd Afganajarls, eða til að rjetta þar
sæmdahlut Englands, þar sem Tórýmenn kölluðu þeim Glad-
stone verst hafa á orðið, og nú var hvorki Serakhslinan eða
Pendsje á orð nefnt i samningunum. f>eir drógust reyndar
lengur enn við var búizt — einmitt út af skarðinu, því sitt
höfðu hvorir skilið undir «Súlfikar», Rússar, sem auðvitað er,
drjúgum minna en hinir. |>refið stóð langt fram á haust, og
ljetu Rússar loks leiðast til að sleppa skarðinu, en linan ör-
skamjnt (lU mílu) þar fyrir norðan. Salisbury ljet i ræðu
sinni hjá borgarstjóranum (í nóvember) vel yfir þeim málalok-
um, og minntist orða Beaconsfields jarls, að það væri nóg
rúm í Asíu bæði fyrir Rússa og Englendinga. J>etta er satt
að visu, en friður og sættir eru undir því komnar, hvað hvorir
um sig láta sjer nægja, og fæstum dettur annað í hug, enn
að Rússar sje þar að eins í áfangastað, sem komið er, á Ieið-
inni suður til Indlandshafs, hvort sem á þeim slóðum vill fram
eða annarstaðar. f>að vita allir, að Englendingar vilja eiga
við öllu búið, og þvi hafa þeir hjálpað Abdurrhaman jarli til
að viggyrða sem traustast borgina Herat, og með honum munu
þeir vera í ráðum um fleiri landvarnir, og ekki ( ólikt að þeir
fái honum foringja til forustu fyrir setuliðinu i Herat. Annars
er nú talað um, að höfuðvarnir Indlands skuli settar á norður-
takmörkum þess, og þar skuli öllum skörðum lokað i fjalla-
beltunum.
Vjer sögðum i fyrra frá viðskiptum Englendinga og
f>jóðverja út af landnámi hinna síðarnefndu í Afríku og víðar,
hvernig mönnum þótti Bismarck' leika á þá Granville, og að