Skírnir - 01.01.1886, Qupperneq 117

BALKANSLÖNDIN.
119
margar vifilengjur frá Serba hálfu,- Fyrir hönd Bolgara samdi
fulltrúi soldáns, og lyktirnar urðu, að hvorir skyldu sinu haida,
og Serbar vera lausir við kostnaðar eða bótagjald. Soldáni
og Alexander jarli samdist svo sin á milli, að hinn fyrnefndi
skyldi gera hann að landstjóra í Austur-Rúmelíu fyrir 5 ára
tíma, og endurkjósa hann eptir þóknun sinni án þess að bera
þá kosningu undir stórveldin. A þessu vildu Rússar breyting
gera fyrir alla muni, og til stórveldanna kasta skyldi kjörið
enn koma sem fyr, og til þess guldu þau lika samkvæði. Ann-
ars er sagt, að Rússakeisara sje nú rjenuð noklcuð reiðin, enda
fórust jarli þakklátlega orðin um foringja hans, sem hefðu gert
Bolgara svo færa og fullnuma í hermenntinni. Alþýða manna
og blöðin á Rússlandi fögnuðu þvi líka, að Bolgörum hefði
betur vegnað.
Svartfellingaland.
Hjeðan eru engi tíðindi að segja. Svartfellingar ljetu ekki
á sjer bæra, þegar Bolgarar og Serbar tóku til stórræðanna,
og er í því hægt að skilja, því engir fylgja meir enn þeir boðum
og bendingum frá Pjetursborg, en það eina af hinum að hafzt,
sem Rússum var mest á móti skapi. I byrjun þessa árs ferðaðist
Nikíta jarl til Parísar — til að kaupa gufuvjelar (verkvjeiar),
sem hann sagði, þaðan brá hann sjer til Pjetursborgar — «til
að heimsækja börnin mín, sem eru þar í fóstri» — og kom á
heimferðinni til Vínar. Hjer hafði frjettaritari tal af honum,
og vildi vita, hvernig honum litizt á hina siðustu viðburði þar
eystra. Jarl vatt sjer undan beinu svari, sagðist óska öllum
góðs gengis, en tók það fram sjerílagi, hverjum stakkaskiptum
Svartfellingar hefðu tekið. Aður hefðu þeir stokkið fremstir
fram á vígvöllinn móti Tyrkjanum, nú færi allt í sátt og sam-
lyndi við soldán, og við alla þar eystra, menn sínir hyggðu nú
af hernaðarafrekunum, en legðu sig þvi meir eptir hinu að
efla og bæta landshagi sina og atvinnuvegi til lands og sjáfar.
Hjer má látins geta Alexanders fursta, Karageorgeviz