Skírnir - 01.01.1886, Blaðsíða 99

AUSTURRÍKI OG UXGVERJALAND.
101
kölluðu keisarafundinn i Skiernevice á Póilandi í hitt eð fyrra.
Aframhald þess fundar var kallaður fundur þeirra Rússakeis-
ara og Austurrikiskeisara i Kremsier í Máhren 25 -29. ágúst
í sumar leið. þar kom að vísu hvorki Vilhjálmur keisari nje
Bismarck, en 'frá Warzin — landsetri Bismarsks — kom Kalnoký
til Kremsier, og báðir keisararnir sendu þá hraðskeytiskveðju
til Vilhjálms keisara, «að andi hans hefði svifið yfir Kremsier-
fundinum*)». Mart um fundinn ritað i blöðunum, og til margs
getið, en um það kom flestum saman, að hann hefði orðið
þjóðafriðinum i vorri álfu til aukinnar tryggingar. þetta vott-
aði líka siðar ræða Jósefs keisara til «delegatiónanna», eða
deildanefndanna fyrir bæði ríkin (Austurríki og Ungverjaland)**),
og sú skilagreizla Kalnokýs, er þar var af honum krafizt.
Allir vita, hvað undir því er fremst fólgið til friðartryggingar,
þegar þeir Alexander og Jósef keisari takast í hendur á þeim
samfundum, eða kansellerar þeirra mælast við, það sem sje,
að þeir treysti á vináttuna og samkomulagið þeirra á milli,
heíti livorir öðrum, að láta það ekki draga til friðslita með
ríkjum þeirra, sem á kann um að greina i Balkanslöndunum,
En það er eitt hið iskyggilegasta við «austræna málið», að á
milli þeirra vill mart bera þar eystra, og í kappróður hafa
þeir þar farið, og svo mun verða enn áfram haldið. Vel þarf
því til að stilla, að hvorugir rekist á aðra, og þeim loks semj-
ist um miðin. Síðar skal greint frá þeim viðburðum, sem urðu
á Balkansskaga, og þá sjerílagi friðslitunum með Serbum og
Bolgörum, og um leið hvern hlut stjórn Austurrikiskeisara átti að
sáttum þeirra. Óhætt að segja, að samfundirnir í Kremsier
hafi valdið miklu um þá tiistilii***).
*) Aðrar sögur höfðu þau ummæli eptir Giers kansellera um fundinn.
*) í hvorri um sig 6o lulltrúar, og lialda þær annað árið fundi sína
í Vín, en hitt í Pest. í þeim sameiginleg mál ríkjanna rædd, og
skiptir þar þá ekki minnstu, sem utanríkismálin eru.
*) í Kremsier voru fjöldi frjettaritara staddir. og sendu þeir þaðan
mikinn fróðleik til blaða sinna, ogs mundi þar frjettamaður •Times«
standa sízt öðrum að baki. Hjer skal nokkuð saman tínt. I fylgd
beggja keisaranna voru drottningar þeirra, fjöldi prinsa og erkiher-